Ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον, με την αρχική έννοια ότι είναι κοινωνικό ον, ότι προτιμά να ζει σε πόλεις. Κρατάμε το «πόλεις», κάνοντας αντιστοίχιση με την Αυτοδιοίκηση και το «πολιτικόν» ως «θεσμική» έννοια για τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά είτε με λόγο είτε με ψήφο. Σε αυτήν την εξίσωση δεν μπορώ να εντοπίσω πουθενά το «φύσει κομματικόν ζώον».
Πάρα ταύτα, διακρίνω μια αγωνία για το… βάψιμο Δήμων και Περιφερειών. Προφανώς δεν πρόκειται για κάποιο τεχνικό έργο (αν και θα έπρεπε), αλλά για μια έντεχνη παραποίηση του αυτοσκοπού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αφήστε ελεύθερο τον κόσμο να επιλέξει πρόσωπα. Πριν μερικούς μήνες υπήρχε η διαδικασία να επιλέξει και κόμματα.
Είναι εντελώς στρεβλή και άκομψη (χρησιμοποιώ τις πιο ακαδημαϊκές λέξεις) αυτή η λαγνεία για κομματική επιρροή σε κάθε έκφανση της πολιτικής και ενίοτε κοινωνικής ζωής. Η Αυτοδιοίκηση δεν είναι καζίνο για να ποντάρετε.
Δείξτε έλεος στις τοπικές κοινωνίες και βοηθήστε με άλλον τρόπο, με κονδύλια και πραγματική στήριξη Δήμων και Περιφερειών. Λύστε τα χέρια Δημάρχων και Περιφερειαρχών να προχωρήσουν πέντε πράγματα και αφήστε κατά μέρους τις πολιτικές μπογιές, οι οποίες δε θα «πιάνουν» σε λίγο στον Αυτοδιοικητικό τοίχο, με τόσους… μπογιατζήδες που πέρασαν.
Υ.Γ.: Το ίδιο ισχύει και για τους ψηφοφόρους. Στην κάλπη μάς ζητάνε την πολιτική ταυτότητα. Την κομματική μπορείτε να την αφήσετε μια φορά στο σπίτι και στο καφενείο.
*Θανάσης Σοφιανός