Το πρώτο κουδούνι στα σχολεία της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης άργησε προληπτικά μια μέρα λόγω των προγνώσεων για κακοκαιρία, ωστόσο μαθητές και μαθήτριες γέμισαν τις… παραλίες, απευθύνοντας παράλληλα 112 ευχαριστίες σε όσους έδωσαν παράταση στις διακοπές τους, ενώ κάνουν ήδη δεήσεις να προβλεφθεί χιόνι τον Οκτώβρη για να κλείσουν για Χριστούγεννα πριν από την παρέλαση. Ευχαριστούν επίσης για την αλλαγή της τακτικής αναβολής ή μη μαθημάτων, καθώς μέχρι τώρα η απόφαση λαμβάνονταν ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν το πρωί, λίγο πριν ανοίξουν οι σχολικές μονάδες. Όλοι για τους μαθητές δουλεύουν…

Θεωρώ εαυτόν οπαδό, μια έννοια παρεξηγημένη, έως και ποινικοποιημένη πλέον. Δικαιολογημένα; Μπορεί, αν αναλογιστεί κανείς το τοξικό, μίζερο, γεμάτο λοβιτούρες, δολοφονίες και τυφλή βία ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον από τη μια πλευρά και από την άλλη Διοικήσεις ομάδων που έμμεσα ή άμεσα το συντηρούν όλο αυτό, ενώ διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις ενεργούν σύμφωνα με το πολιτικό κόστος, καθιστώντας το lockdown στα γήπεδα τη μόνη -για γέλια- ενδεδειγμένη λύση στο πρόβλημα.

Και κάπου εκεί έρχεται ο μικρός Γιάννης Παπαστεφανάκης, ένας φίλος του ΠΑΟΚ, ένας φίλος εν τέλει όλων των ελληνικών ομάδων, για να μας θυμίσει ότι ο ρομαντισμός και η πραγματική αγάπη για την ομάδα του καθενός κρύβεται κάπου εκεί έξω, ένας πιτσιρικάς που «αποποινικοποίησε» το «καλή επιτυχία» σε μια άλλη ομάδα, δύο αθώα μάτια που μπορούν να γεμίσουν μια ολόκληρη κερκίδα, ένας φίλαθλος που ένωσε, έστω και για μια στιγμή, οπαδούς και οπαδικά έντυπα, ένα παιδί που γκρέμισε τα τείχη της ποδοσφαιρικής τοξικότητας με μια φράση: «90 λεπτά αντίπαλοι, φίλοι για μια ζωή».

Γίνε σαν τον Γιαννάκη και αν δεν μπορείς, μην εμποδίζεις άλλους να γίνουν σαν αυτόν. Έτσι κι αλλιώς, ο μικρός συμβολίζει το ιδανικό, τη μετουσίωση της χιλιοειπωμένης Παιδείας που επικαλούνται οι «υπεύθυνοι» και ακόμα και μερικά βήματα προς τα εκεί, είναι κέρδος. Δεν είπαμε να γίνουν τα γήπεδα Μέγαρο Μουσικής, αλλά μερικές στάλες ρομαντισμού από τα δάκρυα χαράς του μικρού με την κατάκτηση του πρωταθλήματος από την αγαπημένη του ομάδα, μπορούν να αλλάξουν πολλά. Γιαννάκη, μπορείς να πανηγυρίζεις μια ζωή, γιατί έκανες περισσότερη φασαρία από πολλούς «αυθεντικούς» οπαδούς, γιατί είσαι μόνιμος πρωταθλητής με πολλούς οπαδούς, πιο πολλούς από όσους φαντάζεσαι…

*Θανάσης Σοφιανός

Όσο και να βιάζεστε, αυτό που δήθεν κυνηγάτε θα μείνει στη θέση του, ακόμη και αν φτάσετε μερικά λεπτά μετά από όσο υπολογίζατε, αφού αναλογιστείτε επίσης ότι οι δρόμοι δε χρησιμοποιούνται μόνον από οχήματα, αλλά διασχίζονται και από ανθρώπους και ζωάκια, αδέσποτα και μη, τα οποία ξεκληρίζονται ειδικά τέτοια εποχή, όπου οι γάτες γεννάνε. Μην τις βάζετε στόχο. Δεν ξεχωρίζουν φανάρια, ούτε ταμπέλες, ούτε τους επίδοξους Άλεν Προστ…

Το λιμάνι της Καβάλας είναι ταυτισμένο με την γέννηση και εξέλιξή της από αρχαιοτάτων χρόνων. Είναι η ίδια η ιστορία της, ο χαρακτήρας της και η κινητήρια δύναμή της, ειδικά την εποχή που άκμαζε εμπορικά, την εποχή του καπνού, όπου με βάρκες και πλοία, πλάι στα ψαροκάικα, μεταφέρονταν ο καπνός στα πέρατα της γης. Βάρκες και καπναποθήκες, η ίδια η ταυτότητα της πόλης, με τη φωτογραφία του Θόδωρου Παπαδόπουλου, ξεμακραίνοντας ολοένα και περισσότερο από το παρελθόν, να μοιάζει πιο πολύ με παραμύθι παρά μια σκληρή μεν, αλλά ρομαντική δε πάλαι ποτέ πραγματικότητα  της πόλης.

*Φωτογραφία: Θόδωρος Παπαδόπουλος

Η φωτογραφία που δημοσίευσε ο Θόδωρος Παπαδόπουλος μάς γυρνάει δεκαετίες πίσω, στο κέντρο της Καβάλας, τότε που στη θέση των Public, στο ισόγειο του Επιμελητηρίου, στεγάζονταν το εστιατόριο «Κεντρικόν». Χαρακτηριστικό της φωτογραφίας είναι η άνευ ασφάλτου οδός Ομονοίας, στρωμένη με κυβόλιθους και ο τροχονόμος, ο οποίος άφησε για λίγο το πόστο του, το γνωστό «βαρέλι» στο κέντρο της οδού, για να πάρει… πόζα για τη φωτογραφία. Μια άλλη Καβάλα, βγαλμένη από καρτ ποστάλ, με τα συν και τα πλην της. Ποια υπερίσχυσαν με το πέρασμα του χρόνου; Οι απαντήσεις έρχονται από την καθημερινότητά μας…

*Φωτογραφία: Θόδωρος Παπαδόπουλος

Δεν είναι είδηση πλέον ή τουλάχιστον δεν είναι περισσότερο είδηση από το ότι έρχεται καλοκαίρι, καταφθάνουν οι τουρίστες και ζεσταίνονται οι θάλασσες. Τα σκουπίδια, πλέον, δεν έρχονται, είναι εδώ ή μάλλον, δεν έφυγαν ποτέ, όπως αυτά στη φωτογραφία η οποία αναρτήθηκε στην ομάδα ΠΑΛΗΟ ΚΑΒΑΛΑΣ στο Facebook. Ο «πολιτισμός» της ρύπανσης των παραλιών είναι πια «αυτοφυής», δε χρειάζεται καν τουρίστες…