Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος διαζυγίου στα Πετρέλαια της Καβάλας

Πώς από την επιφανειακή ηρεμία του τελευταίου διμήνου φτάσαμε στην οριστική ρήξη και στο τέλος της «εποχής Παππά» στον Πρίνο

Μετά τα επεισόδια του περασμένου Αυγούστου [διαβάστε περισσότερα εδώ και εδώ] και τις αποχωρήσεις 11 εργαζομένων με εθελουσία –και άλλων 4, κατά πληροφορίες μας, με παραιτήσεις– τα πράγματα στον Πρίνο έδειχναν ότι έβαιναν ομαλώς.

Η Ομάδα Ασφαλούς Περιφρούρησης του Σωματείου των Εργαζομένων –ή «Ομάδα Κατάληψης» κατά την Energean– είχε αραιώσει την αριθμητική της παρουσία, με εξαίρεση τη μέρα που η νέα Country Manager Κατερίνα Σάρδη επισκεπτόταν τις εγκαταστάσεις [διαβάστε περισσότερα εδώ]. Και τότε όμως, πέρα από τα γνωστά συνθήματα κατά των επιλογών της διοίκησης, ακρότητες δεν είχαμε.

Ήταν διάχυτη η εντύπωση ότι πέραν από το διακύβευμα που έδειχνε πολύ σοβαρό και για τις δύο πλευρές –εκφόρτωση πετρελαίου στα τέλη Σεπτεμβρίου και προετοιμασία του απαραίτητου shutdown των εγκαταστάσεων για την περιοδική συντήρηση στις αρχές Οκτωβρίου– υπήρχε και ένας δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στις δύο πλευρές ώστε να υπάρξει κάποια λύση με μονιμότερα χαρακτηριστικά.

Γνωρίζουμε από καλά πληροφορημένες πηγές ότι εταιρία και απερχόμενη διοίκηση του Πρίνου είχαν ακόμη μπει και σε συζήτηση για κάποιες προσλήψεις που και οι δύο πλευρές συμφωνούσαν ότι πρέπει να γίνουν προκειμένου να μην υπάρξουν κενά μετά τις αποχωρήσεις που είχαν σημειωθεί. Η Energean έδειχνε να έχει βάλει σε δεύτερο πλάνο το γεγονός ότι ο μεν Βαγγέλης Παππάς είχε δημοσίως ταχθεί με δηλώσεις του κατά των επιλογών της εταιρίας για την αναδιάρθρωση του Πρίνου και ότι ο δε Κώστας Ιωαννίδης είχε αρνηθεί να εκτελέσει την εντολή για κλείσιμο του εργοστασίου το καλοκαίρι για λόγους ασφαλείας, όπως είχε ζητήσει η Energean. Τα δε δύο στελέχη συνομιλούσαν έστω και γνωρίζοντας ότι το Σωματείο, πέραν από τη συλλήβδην απόρριψη οποιασδήποτε συζήτησης για το πρόγραμμα αναδιοργάνωσης, δεν είχε καν απαντήσει ούτε στην πρόσκληση της εταιρίας για συζητήσεις στο πλαίσιο μιας πιθανής νέας σύμβασης εργασίας, αφού εδώ και αρκετούς μήνες δεν υπάρχει σύμβαση σε ισχύ.

Η τοποθέτηση της Κατερίνας Σάρδη στο τιμόνι συνολικά των ελληνικών δραστηριοτήτων ήταν μία νέα παράμετρος την οποία αναμφίβολα η διοίκηση της Καβάλας και το Σωματείο προσπαθούσαν να αποτιμήσουν, αφού ήταν σίγουρα ένα νέο δεδομένο. Ίσως και η εταιρία να είχε κατά νου ότι ένα νέο και άφθαρτο στη σχέση μεταξύ των δύο πλευρών πρόσωπο θα αντιμετωπιζόταν τουλάχιστον με μεγαλύτερη ευελιξία από την άλλη πλευρά.

Η εκτίμηση αυτή διαψεύστηκε πανηγυρικά πριν από 10 περίπου ημέρες όταν η διοίκηση της Energean ενημέρωνε τους διοικούντες του Πρίνου ότι κάποια από τα στελέχη της εταιρίας που θεωρούνταν «ανεπιθύμητα» από το Σωματείο [περισσότερα εδώ] προγραμμάτιζαν να έρθουν στα γραφεία τους για να εργαστούν. Προφανώς η προσδοκία της Energean ήταν ότι αφού οι εντάσεις είχαν εκλείψει, ο δίαυλος επικοινωνίας δεν είχε διακοπεί και η εταιρία είχε εμφανίσει στο προσκήνιο και ένα νέο φυσικό πρόσωπο, η άλλη πλευρά θα επιδείκνυε κάποια διάθεση περαιτέρω ομαλοποίησης.

Ωστόσο, μετά την ενημέρωση των διοικητικών στελεχών του Πρίνου ότι η Energean θα στείλει στελέχη της να εργαστούν στα γραφεία τους, περίπου σήμανε συναγερμός! Η πύλη του εργοστασίου «Σίγμα» έζησε μέρες Αυγούστου και δεκάδες εργαζόμενοι από την Ομάδα Περιφρούρησης Ασφαλούς Λειτουργίας έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους μπροστά στην είσοδο. Η επάνοδος των στελεχών της Ενεργειακής στα γραφεία τους δεν θα συνέβαινε ποτέ και η εταιρία θα συνειδητοποιούσε οριστικά ότι τα περιθώρια συνύπαρξης έχουν εκλείψει.

Τις τελευταίες ημέρες, η Energean ζήτησε από τους κ.κ. Παππά και Ιωαννίδη να ασκήσουν το συνταξιοδοτικό δικαίωμα που είχαν θεμελιώσει έπειτα από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες δουλειάς στον Πρίνο. Θα μπορούσε αυτό να ήταν μία… ειρηνική γέφυρα μετάβασης προς αυτό που η εταιρία ονομάζει «η νέα εποχή στον Πρίνο». Ωστόσο, η άρνηση και των δύο στελεχών ήταν σαφής· οι πληροφορίες μας θέλουν τον Β. Παππά να αντιτείνει ότι θέλει να «δει» να ολοκληρώνεται η επένδυση στο Έψιλον και τον Κ. Ιωαννίδη να παραπέμπει την έξοδό του στο σχετικά άμεσο μέλλον.

Κάπως έτσι, φτάσαμε στην καταγγελία της σύμβασής τους λόγω συνταξιοδότησης, στη βάση του ν.3198 του 1955, και σε έναν νέο, έντονο γύρο αντιπαράθεσης που προφανώς δημιουργεί ανησυχία για το κατά πόσο το εργοστάσιο μετά το shutdown θα λειτουργήσει με εξασφαλισμένες συνθήκες ασφαλείας και που θα εξελιχθεί και στις δικαστικές αίθουσες [διαβάστε περισσότερα εδώ και εδώ].

Φτάσαμε, όμως, προφανέστατα, σε μία νέα σελίδα της ιστορίας του Πρίνου, μέσα σε συνθήκες που αναμφίβολα δεν είναι και οι ιδανικότερες για οποιαδήποτε παλαιά πετρελαιοπαραγωγική μονάδα στον πλανήτη.