Του Παύλου Γεωργιάδη
Με αφορμή τον καθορισμό της ημερομηνίας διεξαγωγής τους, άρχισε να διαμορφώνεται σε γενικές γραμμές το τοπίο της προσεχούς αναμέτρησης των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Στη συνήθη προετοιμασία των υποψηφίων δημάρχων και στην προσπάθεια συγκρότησης των συνδυασμών τους θα πρέπει να συνυπολογισθεί ο χρόνος που απομένει, παράλληλα όμως και οι απαιτήσεις αλλά και οι παγίδες της νέας νομοθετικής ρύθμισης.
Η κυβερνώσα πλειοψηφία, στην προσπάθειά της να περιορίσει τη βέβαιη -με τα μέχρι τώρα δεδομένα, γιατί κανείς με τη σημερινή κατάσταση δεν ξέρει τι μπορεί να μας προκύψει αύριο, απώλεια της λαϊκής αποδοχής και να διατηρήσει έστω τις ελάχιστες δυνάμεις της στον χώρο της αυτοδιοίκησης- νομοθέτησε ερήμην της.
Όμως, υλοποιώντας είναι αλήθεια την εξαγγελία της για την εφαρμογή της απλής αναλογικής στον τρόπο εκλογής των υποψηφίων που ως δημοκρατική κατάκτηση προβάλλει, ουσιαστικά αποκαλύπτει την ίδια την ισοπεδωτική και λαϊκίστικη αντίληψη με την οποία η ίδια κυβερνά σήμερα.
Εάν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές και ευνοϊκές γι’αυτήν σε σχέση με την ευρύτερη αποδοχή της στο εκλογικό σώμα, θα έπαιρνε αυτήν τη νομοθετική πρωτοβουλία;
Και βέβαια όχι, γιατί δυστυχώς η έλλειψη αυστηρής συνταγματικής θεσμοθέτησης του εκλογικού συστήματος και αντίθετα η δυνατότητα της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας να νομοθετεί κατά το «συμφέρον» της και όχι της πατρίδας, έχει δημιουργήσει «εθιμικό δίκαιο» υποταγής της λαϊκής βούλησης στον «μπαμπούλα» της ακυβερνησίας που κάθε φορά επικαλείται ο μελλοντικός «σωτήρας» μας.
Όμως και η εφαρμογή της απλής αναλογικής εκ του αποτελέσματος θα δημιουργήσει πλείστα όσα προβλήματα λήψης αποφάσεων των μελλοντικών Δημοτικών Συμβουλίων και εφαρμογής τους στην πράξη.
Δυστυχώς, κατά την άποψή μου, η ίδια η, μέχρι τώρα τουλάχιστον, εικόνα και η προοπτική της προεκλογικής μάχης δεν μας δίνει μια αισιόδοξη προοπτική συγκλίσεων και λήψης συλλογικών αποφάσεων μέσα σε περιβάλλον συναντίληψης και περιορισμού των προσωπικών στρατηγικών.
Η απλή αναλογική, ως δημοκρατική πρόταση, απαιτεί σχετική πολιτική παιδεία και μαθητεία τόσο των υποψηφίων και μελλοντικών αυτοδιοικητικών παραγόντων όσο βέβαια και των ίδιων των ψηφοφόρων.
Η έλλειψή τους χρεώνεται διαχρονικά στις πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν και κυβερνούν μέχρι και σήμερα, που δεν απέβαλαν το στοιχείο του πολιτικού κόστους στη λήψη αποφάσεων κάθε φορά που ο κίνδυνος απώλειας της εξουσίας φάνταζε βέβαιος.
Ιδού όμως «πεδίον δόξης λαμπρόν» για όλους τους έχοντες «κοινόν νουν», που θα ζητήσουν την ψήφο μας, να αποβάλουν εγωϊσμούς, τακτικισμούς, προσωπικά μικροσυμφέροντα και στρατηγικές που ουσιαστικά έχουν αδρανοποιήσει αν όχι εξαφανίσει κάθε στοιχείο προόδου και ευημερίας για τον τόπο μας.
Να εμπεδώσουν δηλαδή, αλλά με σαφή τρόπο, στους ψηφοφόρους, την αίσθηση ότι είναι ικανοί, σε κάθε περίπτωση, να λειάνουν τις αντιθέσεις τους, να συναρμόσουν τις απόψεις τους, να συνδιαλλαγούν και τελικά να συναποφασίσουν για όλα τα κρίσιμα ζητήματα για τα οποία θα κληθούν να δώσουν λύσεις και να χαράξουν ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο μας.
Καλό αγώνα.
Ο Παύλος Γεωργιάδης είναι δικηγόρος, πρώην πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας