Του Άρη Χρηστίδη
Αισθάνομαι την ανάγκη να επισημάνω μερικά πραγματάκια όπως τα βλέπω εγώ για τον κορονοϊό και την αναχαίτησή του στην Ελλάδα, σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που συχνά χρησιμοποιούνται σαν συγκριτικά παραδείγματα, μιας και νομίζω ότι πλέον η κοινή λογική έχει έρθει σε δεύτερη μοίρα και αποβλακωνόμαστε όλοι με τα καθημερινά επικοινωνιακά τρικάκια της Κυβέρνησης.
- Ο ιός ήρθε σε μας με καθυστέρηση. Σίγουρα δεν πιαστήκαμε στον ύπνο, ενώ αν είχαμε κρούσματα μαζί με τα πρώτα που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη, τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Αφού είχε εμφανιστεί σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και άρχισε να επιδρά στα συστήματα υγείας και τις οικονομίες τους, είχαμε χρόνο να «μελετήσουμε» και να οργανωθούμε ή τουλάχιστον να οργανώσουμε ένα σχέδιο.
- Ήρθε σε μικρά κύματα και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς μιας και ως λιγότερο αναπτυγμένη χώρα, δεν επικοινωνούμε με την ένταση που επικοινωνούν άλλες χώρες μεταξύ τους. Αυτό δεν θα ίσχυε αν βρισκόμασταν στο καλοκαίρι.
- Έχουμε ένα… άντε δύο μεγάλα διεθνή αεροδρόμια σε αντίθεση με τα δεκάδες της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας ως πύλες εισόδου του ιού, με λίγες σχετικά (και συγκριτικά) πτήσεις αυτή την εποχή.
- Οι μεταφορές στην Ελλάδα δεν είναι τόσο αναπτυγμένες. Όποιος πάει στη Βόρεια Ιταλία θα καταλάβει πόσες χιλιάδες νταλίκες κινούνται καθημερινά μεταφέροντας βιομηχανικά προϊόντα (και ιούς) από και προς την Κεντρική Ευρώπη, από και προς τις βιομηχανίες και τα λιμάνια της.
- Η Ελλάδα είναι γενικά αραιοκατοικημένη πλην λίγων μεγάλων αστικών κέντρων όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη Πάτρα κ.ά., σε αντίθεση με τις μεγαλουπόλεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
- Δεν θα μπορούσε με τίποτα να συγκριθεί ο ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων με της Ιταλίας, της Ισπανίας Γερμανίας κ.λπ., μιας και εκεί οι καθημερινές μαζικές μετακινήσεις του πολύ μεγάλου πληθυσμού στα αστικά κέντρα είναι πολύ έντονες. Τρένα, μετρό, λεωφορεία μεταφέρουν μαζικά εκατομμύρια πολίτες καθημερινά προς τις εργασίες τους σε μεγάλα εργοστάσια και βιομηχανίες όπου συγχρωτίζονται για πολλές ώρες, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν.
- Αν δει κανείς τον παγκόσμιο χάρτη με τον αριθμό των κρουσμάτων, μπορούμε άνετα να δούμε ότι το πετυχημένο ελληνικό μοντέλο καταπολέμησης του κορονοϊού μπορεί άνετα να συγκριθεί με τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες όπου επικρατεί παρόμοια κατάσταση με της Ελλάδας, τόσο στον αριθμό των κρουσμάτων (με τις αναλογίες πληθυσμού) όσο και στις μετακινήσεις του πληθυσμού και τους άλλους παράγοντες που ανάφερα πιο πάνω. Να σημειώσω ότι στις χώρες της Βαλκανικής δεν έχει επιρροή η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, ούτε οι χώρες αυτές υιοθέτησαν κάποιο (ευρηματικό-πρωτοποριακό) μοντέλο καταπολέμησης του ιού από την Ελλάδα.
- Η Ελληνική Κυβέρνηση πήρε μέτρα άμεσα και αυστηρά (δεν της το ’χα και μπράβο της) και αυτό σίγουρα έπαιξε τον ρόλο του, με μια μικρή εξαίρεση –που δεν μπορώ να μην αναφέρω– την εκκλησία, η οποία έπαιξε μικροπολιτικό παιχνίδι ευτυχώς για λίγες μόνο μέρες, με τον υπουργό Ανάπτυξης να ωρύεται στα τηλεοπτικά panels ότι οι χριστιανοί δεν κολλάνε, οι άθεοι να μην πάνε στις εκκλησίες αλλά οι πιστοί μπορούν να πηγαίνουν – «οι άθεοι με τους άθεους και οι πιστοί στις εκκλησίες», έλεγε ακριβώς… με αρκετούς άλλους τριγύρω να σιγοντάρουν.
Πολύ σύντομα όμως η Ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε τις ευθύνες της και φίμωσε τους άσχετους (κυβερνητικούς) παρατρεχάμενους που μιλάνε ως ειδικοί συνεχώς και για όλα. Πήρε αυτονόητα μέτρα αναβάθμισης του Δημόσιου Συστήματος Υγείας –σε αντίθεση με τα μέχρι τώρα πεπραγμένα– που απ’ ό,τι φαίνεται (έτσι λέγεται) θα είναι μόνιμα. Τέλος αποφάσισε –δεν θυμάμαι άλλη φορά στο πρόσφατο παρελθόν– να ακολουθήσει τα σχέδια ειδικών επιστημόνων και πέτυχε τελικά τον στόχο της, να ανακόψει τη διάδοση του ιού.
Στην απόφαση αυτή και τους χειρισμούς της Κυβέρνησης δεν είδαμε τη συνηθισμένη Ελλάδα που βλέπαμε μέχρι τώρα, αλλά μια Ελλάδα που ξέρει τι θέλει, βάζει στόχους και βλέπει το μέλλον.
Είναι η ώρα να αναρωτηθούμε όλοι μας πώς θα ήταν η Ελλάδα αν οι ειδικοί κάθε περίπτωσης διατύπωναν τις προτάσεις τους για θέματα της αρμοδιότητάς τους και από την εκάστοτε κυβέρνηση σχεδιαζόταν η πολιτική, τίθονταν οι στόχοι και καταρτιζόταν προγράμματα και χρονοδιαγράμματα επίτευξης αυτών με βάση αυτές τις προτάσεις, όπως ακριβώς έγινε στην περίπτωση του κορονοϊού. Θα μπορούσαν –κατά τη γνώμη μου– να γίνονται καθημερινά θαύματα, να μεταμορφωθεί ολόκληρη η Ελλάδα και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής μας μέσα σε λίγα χρόνια.
Σε αυτό δυστυχώς υστερούμε σαν χώρα, ενώ αυτό που γίνεται κατά κόρον, είναι να εισακούονται οι άσχετοι παρατρεχάμενοι του συστήματος που κοιτάζοντας τα άμεσα πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη, σχεδιάζουν και κάνουν έργα με βάση τη διακίνηση χρημάτων και όχι τη χρησιμότητά τους ή κάποιον γενικότερο μελλοντικό σχεδιασμό.
Η Ελλάδα του κορονοϊού δεν είναι η πραγματική Ελλάδα. Στην πραγματική Ελλάδα δυστυχώς δεν εισακούεται η επιστημονική κοινότητα. Τα θέματα που θεωρώ από τα πιο φλέγοντα είναι τα περιβαλλοντικά και για αυτά θα μιλήσω, αναφέροντας μερικά παραδείγματα
Βλέπουμε ότι γίνονται προσπάθειες καταπάτησης των περιοχών NATURA από βιομηχανίες αιολικών. Σχεδόν στο σύνολό της η επιστημονική κοινότητα τις έχει καταδικάσει, ενώ υπάρχουν και εναλλακτικές προτάσεις για να επιτευχθούν οι απαιτούμενοι από την ΕΕ στόχοι αύξησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Η επιστημονική κοινότητα όμως, δεν εισακούεται όπως στην περίπτωση του ιού.
Βλέπουμε την εκτροπή του Αχελώου· πόσο επιμένουν οι κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες ενώ το έργο έχει καταδικαστεί και από την επιστημονική κοινότητα και από την ΕΕ.
Βλέπουμε το Ελληνικό να προσπαθούν όλοι να το λεηλατήσουν με σκοπό να κερδηθούν άμεσα όσο το δυνατό περισσότερα πολιτικά οφέλη και χρήματα σε αντίθεση με την επιστημονική κοινότητα που έχει άλλες προτάσεις.
Βλέπουμε στις Σκουριές να καταστρέφονται και να ρυπαίνονται ολόκληρες περιοχές με την επιστημονική κοινότητα να αντιδρά (σχεδόν) στο σύνολό της… και τόσα άλλα…
Στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, στην περιοχή της Χρυσούπολης βλέπουμε το αρδευτικό-έκτρωμα του Νέστου με την επιστημονική κοινότητα να είναι αντίθετη και την Πολιτεία να σκαρφίζεται νομικά τερτίπια, να κρύβεται και να το πετυχαίνει.
Βλέπουμε την εμμονή της Περιφέρειας για σχέδια δημιουργίας φράγματος στον Κομψάτο, τον βασικό ποταμό που τροφοδοτεί τη Βιστωνίδα με γλυκό νερό, απειλώντας την ύπαρξή της.
Βλέπουμε σε περιοχή Νατούρα στην Κεραμωτή να γίνονται προσπάθειες να οικοδομηθεί από τον αντίστοιχο Δήμο, σε ρόλο εχθρού της περιοχής και του περιβάλλοντος. Βλέπουμε προσπάθειες σχεδιασμού αποστράγγισης των Τεναγών Φιλίππων με ένα σχέδιο που πρωτοπαρουσιάστηκε τη δεκαετία του ’30 (μην μπερδευτείτε… το 1930!!!) με σήραγγες που θα βγάζουν το νερό ανάμεσα στην Τόσκα και το Παληό που μπορεί να θεωρούταν πρωτοπόρο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα αλλά σήμερα η επιστημονική κοινότητα (που δεν έχει ερωτηθεί αλλά κάνει παρεμβάσεις από μόνη της, βλέποντας να έρχεται η καταστροφή), έχει άλλες, εντελώς διαφορετικές προτάσεις… και τόσα άλλα…
Ας δούμε λίγο και την κανονικότητα που μας έλειψε και ας αναρωτηθούμε…
Ο Άρης Χρηστίδης είναι Τεχνολόγος Γεωπόνος, εργαζόμενος (συμβασιούχος) στο Ινστιτούτο Αλιευτικής Έρευνας στη Νέα Πέραμο Καβάλας