Μάκης Ζουμπλιός: Η καραντίνα ενός προέδρου

Καβαλιώτες μοιράζονται με τους αναγνώστες του KAVALA POST σκέψεις, συναισθήματα και στιγμές από την καθημερινότητά τους «μένοντας στο σπίτι»

Ξυπνάω το πρωί, βρέχει. Έτσι, σαν αγρότης που δικαιούμαι να πάω στο χωράφι με το απαραίτητο έγγραφο, δεν θα πάω. Να κάνω τι, άλλωστε;

09:00 Ξυπνάω συνήθως κατά τις 6 το πρωί, σήμερα ξύπνησα πιο αργά, έβρεχε είπαμε. Έφαγα, σέρφαρα στο facebook πίνοντας καφέ, διάβασα και άλλα fake news –πιθανόν κάποια να τα πίστεψα κιόλας–, διάβασα συνωμοσιολογικά άρθρα, διάβασα τα πάντα όλα και, όπως συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες, είπα «δεν γαμ……», δεν θέλω να τρελαθώ και άλλο. Κλείνω τον υπολογιστή.

10:00 Έχουν ήδη ξυπνήσει τα παιδιά. Παιδιά εγκλωβισμένα για ημέρες στο σπίτι… Σαν να ταΐζεις λιοντάρι επί 2 βδομάδες σαλάτα και ξαφνικά βλέπει φρέσκο κρέας. Πανικός.

11:00 Κάποιος πρέπει να βγει από το σπίτι, δηλαδή εγώ, και να πάει μάρκετ. Τα λιοντάρια πεινάνε. Στέλνω μήνυμα στο 13033, μάλλον έγραψα παπαριά, διότι δεν το δέχεται. Ξαναμπαίνω ίντερνετ να δω πώς πρέπει να το γράψω. Πρέπει να φτιάξω και ένα έγγραφο μετακίνησης εργαζομένου όπως μας το όρισε και η Πολιτική Προστασία για εμάς τους θεσμικούς των κοινοτήτων. Το θέμα είναι ότι προσωπικά, ίσως και λόγω της οικογένειας και λόγω των γονιών μου αποφεύγω τα πάντα όλα, δεν θέλω ούτε σπουργίτη δίπλα μου αυτή την εποχή. Ακραίο ή όχι, προσπαθώ να το εφαρμόζω. Όμως έχω να πάω μάρκετ… Γάντια, μάσκα, αντισηπτικά στο αμάξι, αντισηπτικό στο μάρκετ, αντισηπτικό στην είσοδο του σπιτιού. Η κίνησή μου μόνο με αυτοκίνητο και αυτό μόνο για μισή ώρα ΜΟΝΟΣ. Ψώνια τέλος, μια απαραίτητη γύρα μέσα στο χωριό μην τυχόν έχουμε κάνα θεματάκι και πίσω σπίτι.

12:30 Είμαι σπίτι. Πηγαίνω στο μέρος στο οποίο βρίσκω την υγειά μου, την αποθήκη. Εκεί σήμερα θα μαστορέψω ή θα χαλάσω κάτι. Να περάσει και η ώρα ευχάριστα και εποικοδομητικά. Τα τηλέφωνα αυτές τις ήμερες έχουν σπάσει κυριολεκτικά. Ερωτήματα όπως «αν έχουμε κρούσμα στην περιοχή» είναι στην κορυφή των ερωτημάτων. Η απάντησή μου είναι ότι το Νοσοκομείο μας ανακοινώνει τα επιβεβαιωμένα, οπότε ό,τι και να πω εγώ, δεν ισχύει.

12:35 Βλέπω το σκούτερ μου έχει κάτι λάσπες εδώ και 2-3 μήνες, αμάν κάτσε να το πλένω. Έβρεχε έξω, αλλά δεν πειράζει, νερό είναι και εκείνο. Το έπλυνα με βρόχι, παράλογο δεν είναι σε μια παραλογική εποχή λόγω του ιού.

13:17 Είδα κάτι χελώνες διακοσμητικές στην αυλή, ξέρετε, εκείνες τις γύψινες τις άσπρες… Ευκαιρία, λέω, να τις βάψω. Τα κατάφερα!

14:21 Ώρα για μεσημεριανό. Τα λιοντάρια ήδη τρώνε, τρώω και ’γω.

14.52 Τα τηλέφωνα δεν έχουν ωράριο, συνεχίζουν γενικά να χτυπάνε. Εγώ σερφάρω στο facebook και γίνομαι σοφότερος διαβάζοντας ενημερωτικά sites.

16:00 Ώρα για γυμναστική με στατικό ποδήλατο και ταυτόχρονο σερφάρισμα. Ενημερώνομαι από το facebook με fake news, συνωμοσίες, προφητείες, οικονομικά μέτρα, τη συνεχιζόμενη δράση του ιού κτλ. Αυτά που βλέπουμε όλοι μας, δηλαδή.

17:30 Και ενώ συνεχίζω το ποδήλατο, τηλεφωνήματα και μηνύματα με ενημερώνουν για ένα αγροτικό θέμα το οποίο δεν θέλω να το αναλύσω εδώ στο ημερολόγιο αλλά σίγουρα εντός των ημερών θα πούμε με άλλον τρόπο πολλά.

18:00 Συνέχεια γυμναστικής, λίγα βάρη, λίγοι κοιλιακοί, παίζω ή μάλλον με εκμεταλλεύονται τα παιδιά και η ημέρα τελειώνει με ταινία από το διαδίκτυο.

Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Φοβάμαι για το μέλλον όλων μας είτε έχει σχέση με την υγειά είτε με την οικονομική επιβίωση και τις πιθανές αρνητικές συνέπειες που μπορεί να αφήσει ο ιός.

Κυκλοφορώ σε μια κοινότητα-φάντασμα με όλα τα καταστήματα κλειστά και αναρωτιέμαι πώς μπορεί να επιβιώσει ο επαγγελματίας αλλά και ο εργαζόμενος σε ένα κατάστημα που είναι κλειστό, πώς θα πάρει μπροστά ο τουρισμός στην περιοχή μας, πώς θα επιβιώσουμε εμείς οι αγρότες.

Είναι ερωτήματα που δεν ξέρω αν η απάντηση που θα δοθεί θα αντικατοπτρίζει την αλήθεια.

25η Μαρτίου 2020

08:00 Ξύπνησα, έφαγα και ένιωσα την ανάγκη έστω με τον ελάχιστο τρόπο να τιμήσω την Εθνική Επέτειό μας. Έντυσα με μια σημαία το Ηρώο της πλατείας μας, άφησα λουλούδια και έγραψα επάνω στη σημαία: «ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ».

Πρέπει να νικήσουμε για να επιβιώσουμε σε όλους τους τομείς. Πρέπει να μείνουμε σπίτι.


Ο Μάκης Ζουμπλιός είναι αγρότης, πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Νέας Περάμου Καβάλας