Οκόσμος τρελάθηκε… έγινε ζοφώδης και ασέληνος… οίστρος καφκικού σεναρίου… είτε είναι μόνο μια πανδημία –ένας φονικός ιός– ο θάνατος είτε όλο αυτό είναι μια ερεβώδης επιτελικά σχεδιασμένη συνωμοσία, η λύση είναι μία: ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΔΕΚΤΕΣ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ! Βάλτε τέλος στον βομβαρδισμό των ΜΜΕ που καταστρέφει το μυαλό και την ψυχή σας.
Ο «εγκλεισμός» και, για το θέσω νομικά ορθότερα, ο εξαναγκαστός και υποχρεωτικός κατ’ οίκον περιορισμός, βεβαίως είναι δεκτός και προς το παρόν θεμιτός και «άγιος» εφόσον ο ιός είναι τω όντι φονικός και επικίνδυνα επιθετικός, μένει να αποδειχθεί σε βάθος χρόνου, όθεν ακολουθούμε τις υποδείξεις των ειδικών, σεβόμαστε και τηρούμε απαρεγκλίτως τους νόμους του Κράτους και τις αποφάσεις της Πολιτείας.
Άλλο όμως κατ’ οίκον περιορισμός και άλλο μαζική πλύση εγκεφάλου και καταστροφή συνειδήσεων και αντιλήψεων.
Τέλος η προπαγάνδα από την τηλεόραση, τέλος το «ενημερωτικό» ραδιόφωνο και με φειδώ ευλαβική, με απλά λόγια με το σταγονόμετρο, η χρήση του διαδικτύου για τα απολύτως απαραίτητα.
Έχετε άπλετο χρόνο για σας, για την ψυχή σας, μουσικές, βιβλία, ταινίες, παιχνίδια, γυμναστική, έρωτα… πολύτιμο και σπανίως υπό «φυσιολογικές» συνθήκες διαθέσιμο χρόνο για τους αγαπημένους σας ανθρώπους… ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙΤΕ ΤΟΝ!
Κλείνουμε την πόρτα στον πανικό και τις μαύρες ειδήσεις… Ούτως ή άλλως είμαστε απλά πιόνια σε μια σκακιέρα που ήδη στήθηκε… τουλάχιστον να διαφυλάξουμε την ψυχική μας υγεία και την αρμονία του μυαλού μας!
Αρμονία, ομορφιά, κάλλος· αναζητήστε το παντού… στο ανοιχτό παράθυρο και το φως του Αποσπερίτη, σε μια γλυκιά μελωδία στο ράδιο, στα νοερά ασφοδελά μονοπάτια ενός μυθιστορήματος, στις ατέρμονες διαδρομές της ποίησης, στην εκτόνωση της γυμναστικής… τι πλούτος απίστευτος που υπάρχει κρυμμένος μέσα σε αυτή την εργαλειοθήκη της Τέχνης, τι οπλοστάσιο ισχυρό απέναντι στην παθογένεια… καταργείστε τις οθόνες… ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΘΕΙΤΕ από την πυρετική έξη που μας προκαλούν ετεροκατευθύνοντας και χειραγωγώντας το αυτεξούσιο της σκέψης μας!
Η ρήξη της καθημερινότητάς μας με την κανονικότητα που τις συγκροτεί είναι ακριβώς το σημείο στο οποίο γράφεται η Ιστορία. Αυτά είναι τα συμβάντα που κινητοποιούν και παρασύρουν την αδρανή ύλη της ζωής.
Όταν θα περάσει όλη αυτή η τραγική δοκιμασία, λίγοι θα βγούνε πάλι έξω από το σπήλαιο του Πλάτωνα· οι υπόλοιποι θα παραμείνουν σκιές εντός του.
Καλό κουράγιο σε όλους μας…
Σας χαιρετίζω με δάνειες ψηφίδες από τις Βιολέτες για μια εποχή του μοναδικού Τάσου Λειβαδίτη και λίγους πολύτιμους στίχους του αγαπημένου μου Οδυσσέα Ελύτη…
«…Έρημοι οι δρόμοι τώρα πια… η νέα πραγματικότητα, είναι κάτι το δευτερεύον που διέκοψε για λίγο τα μεγάλα μας σχέδια… τα παιδιά κλαίνε άξαφνα τρομαγμένα από σκοτεινές προειδοποιήσεις… το ασημένιο φεγγάρι ακουμπάει λίγα κρίνα στις στέγες των σπιτιών… είναι περίεργο, αλλά οι άνθρωποι έχουν την ακλόνητη βεβαιότητα πως ο ήλιος θα βγει και τ’ άλλο πρωί, είναι τόσο ωραίο που το συμμεριζόμαστε νομοτελειακά όλοι μας, τώρα οι γέφυρες τις στοιχειωμένες νύχτες μας, παίρνουν τους αρρώστους στα μυστικά τους ταξίδια και η θάλασσα συνεχίζει να προχωρά αέναα στα βάθη του χρόνου… από το ανοιχτό φωτισμένο παράθυρο μυστικός θίασος ακυρωμένων βεβαιοτήτων περνά… και ’γω μανιώδης συλλέκτης άστρων που δεν έχω τι να τα κάνω, αφουγκράζομαι τον τελετουργικό θρήνο… κι ύστερα στιγμές σιωπηλές που μέσα τους θα κλάψουν όλα τα λόγια…»
Τάσος Λειβαδίτης
Σήματα στον αέρα: ζήτα – ήτα – ωμέγα
(Ψηλά την ώρα που σε μέγα βάθος
Αφρίζοντας περνά μια Σίκινος)
Αέναα να μεταδίδουν ότι
Λανθασμένα ηχεί μέσα στο σώμα ο πόνος
Και τον κίνδυνο— αρκεί να ’σαι οιακοστρόφος
Δεινός ή να ’σαι Ικτίνος
κι ευθύς τον καθηλώνεις».
Οδυσσέας Ελύτης, Ο μικρός Ναυτίλος
Διάπυρος ευχέτης για την εποχή που η δικαιοσύνη θα αποδίδεται μ’ ένα άστρο ή ένα γιασεμί,
Μανώλης Δ. Βονικάκης
Εις το επανιδείν!
O Μανώλης Βονικάκης είναι δικηγόρος