Ιωάννα Χατζηβαρύτη: Η επιστροφή στην κανονικότητα θα μας βρει πιο ώριμους

Καβαλιώτες μοιράζονται με τους αναγνώστες του KAVALA POST σκέψεις, συναισθήματα και στιγμές από την καθημερινότητά τους «μένοντας στο σπίτι»

+23η ημέρα καραντίνας με ψυχραιμία και χωρίς ιδιαίτερες απώλειες. Περίοδος αναστοχασμού προτεραιοτήτων και χρόνος· πολύς προσωπικός χρόνος. Ποιοτικός; Δεν είμαι σίγουρη.

Εκτός από τις προσωπικές ενασχολήσεις με τον σύντροφο που αφορούν στην καθημερινότητα και σε πρακτικά ζητήματα (λίγα ψώνια κ.λπ.), μουσική, μια ταινία την ημέρα (και να μην το επιδιώκεις, γίνεσαι cinephile), το βιβλίο που τελειώνει απερίσπαστα, το υπόλοιπο του χρόνου αναλώνεται σε πάσης φύσης τακτοποιήσεις.

Οργάνωση και καθαριότητα ντουλαπιών, αρχειοθέτηση άλμπουμ φωτογραφιών, καθαριότητα, ξεχορτάριασμα λόγω εποχής, απογευματινή ενημέρωση από τον εθνικό μας γιατρό για τον κορονοϊό στην Ελλάδα και τον κόσμο, ανησυχούμε και συμπάσχουμε με φίλους και συνεργάτες που οι χώρες τους βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα της πανδημίας, ελπίζοντας γρήγορα να ανακάμψουν.

Ασκήσεις αρμονικής συμβίωσης ολόκληρου 24ώρου μετά από 40 χρόνια γάμου: επιτυχείς! Σπουδαία υπόθεση.

Ανακαλύπτουμε καθημερινά πόσο οι εξωγενείς παράγοντες είχαν καταλάβει τον περισσότερο χρόνο της ημέρας μας.

Πρωτίστως η δουλειά και τα παρελκόμενά της, τα άγχη, οι ευθύνες, οι επιτυχίες, τα επαγγελματικά ταξίδια, τα βάρη που επωμίζεται ο ελεύθερος επαγγελματίας και οι έννοιες που κουβαλάει μοιραία στο σπίτι.

Όλα αυτά ατόνησαν και αυτόματα συνειδητοποιήσαμε τη ματαιότητα πολλών πραγμάτων, εκτιμήσαμε την ικανότητα να αισθάνεσαι πλήρης, έστω και αν δεν κάνεις «πολλά».

Τι μου λείπει;

Η επαφή με τα παιδιά και τα εγγόνια μου, με τη στενή οικογένεια, τα ανταμώματα στο τραπέζι τα Σαββατοκύριακα, οι βόλτες μας στη φύση, οι καβγάδες μας, τα σφιχταγκαλιάσματά μας.

Ευγνωμονώ την ψηφιακή εποχή που μας φέρνει κοντά, έστω και από απόσταση.

Μου λείπουν οι φίλοι μου με τους οποίους επικοινωνώ τηλεφωνικά περιμένοντας να λήξει η απομόνωση για να κάνουμε δια ζώσης τις καθιερωμένες «κουβέντες» μας επί παντός του επιστητού.

Μου λείπουν οι εκδρομές και τα ταξίδια, τα ανταμώματα με τα αδέλφια μου. Και ανησυχώ για τη μεγαλύτερη οικογένεια, τον Σύλλογο Πνοή, γιατί αυτές τις στιγμές οι οικογένειες που στηρίζουμε χρειάζονται μεγαλύτερης έντασης βοήθεια.

Υπακούοντας όμως στις οδηγίες  της δύσκολης κατάστασης που όλοι βιώνουμε, μένω σπίτι για να κρατηθώ υγιής, προσμένοντας με ηρεμία τη στιγμή που θα τελειώσει αυτός ο εφιάλτης και θα ξαναγυρίσουμε στην κανονικότητα.

Είμαι αισιόδοξη ότι η επιστροφή θα μας βρει πιο ώριμους, εκτιμώντας τις απλές και μικρές χαρές της ζωής.


Η Ιωάννα Χατζηβαρύτη είναι επιχειρηματίας, πρόεδρος του Συλλόγου ΠΝΟΗ για το Παιδί και την Οικογένεια