Το να ρεμβάζεις είναι ο καλύτερος τρόπος να βρίσκεις λύσεις στα προβλήματα. Και η καλύτερη ώρα ρεμβασμού είναι η πρωινή, αμέσως μετά το ξύπνημα όταν με καθαρό μυαλό μπορείς να δεις τα πράγματα από άλλη σκοπιά, να σκεφτείς λύσεις, να ξανασχεδιάσεις το μέλλον, να φανταστείς δημιουργικά.
Με τον αποκλεισμό στο σπίτι, όλη η καθημερινότητα κατέρρευσε· μαζί και ό,τι έχει σχέση με τον σχεδιασμό για το εγγύς μέλλον. Και τη φαντασία θα την αφήσω έτσι ανεξέλεγκτη, χωρίς σκοπό; Όχι όχι, γυρίζω πίσω στην παιδική μου ηλικία, προσπαθώ να ζήσω ξανά τις στιγμές της, καλές ή κακές, «επισκεπτόμενος» τα σπίτια των φίλων μου, τις αυλές που παίζαμε, τις τάξεις των σχολείων που πέρασα, τις βόλτες στα σοκάκια της συνοικίας μου, το «κρυφτό», το «μπικόκρυφτο» και το «τσιλίκα-τσουμάκα» που παίζαμε με όλα τα παιδιά της γειτονιάς, το «καρφωτό», τα «κουρδουκέλια», τις ζήνες που τις φυλάγαμε σε σπιρτόκουτα με λίγη ζάχαρη μέσα και ειλικρινά ξεκινάω την ημέρα χαρούμενος.
Χαρούμενος που έζησα μια εποχή δύσκολη μεν αλλά ευτυχισμένης καθημερινότητας, άδολης και ειλικρινούς φιλίας που εξακολουθεί ακόμα και τώρα να μου δείχνει το πόσο δεμένοι ήμασταν μεταξύ μας. Μια δύσκολη εποχή που όλοι λέγαμε να μην ξανάρθει, αλλά με αυτό που αντικαταστάθηκε νομίζω ότι δεν έγινε καλύτερη.
Πώς άλλαξε ο κόσμος (αλήθεια πόσο κόσμος = στολίδι ισχύει) “o tempora o mores” κατά τον Κικέρωνα και τι μπορούμε να περιμένουμε από τον καινούριο κόσμο που όλοι ευαγγελίζονται αλλά κανείς δεν δίνει σημάδια λειτουργίας του.
Η φύση μπορεί και αναγεννάται, αυτόπροστατεύεται, προχωρά αέναα στον δικό της δρόμο. Η φύση του ανθρώπου πώς θα λειτουργήσει όμως, πώς θα διαμορφώσει την πορεία της με τα νέα δεδομένα; Πόσο παίρνει μαθήματα ο άνθρωπος από την πορεία του στην ζωή και πόσο εύκολα ξεχνά και ξαναγυρίζει στα παλιά (και σίγουρα;).
Αιώνια γυρνάει ο κόσμος σαν τον μύλο
αλέθοντας ζωή και θάνατο και το καλό και το κακό
σκοπό δεν έχει, μήτε νου, καρδιά ή βούληση.
Οι δυνατοί να πιούνε σθένος νέο αλύγιστης υπομονής
οι αδύνατοι καινούριους τρόμους, όλοι καινουριωμένο τάμα
κι επιβεβαίωση του παλαιού απελπισμού.
Κ. Π. Καβάφης.
Μακάρι η απελπισία για τις αλλαγές να μείνει στους στίχους του ποιήματος. Διότι υπάρχει και η πλευρά της Σκάρλετ Ο’ Χάρα στο Όσα παίρνει ο άνεμος ότι «αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα». Και να επιμένουμε οι νέοι ηγέτες μας να θυμούνται τη σημασία της φράσης από τον «Ευθύφρονα» του Πλάτωνα, «Ό,τι χρείη ποιείν».
Θεόδωρος Γεωργιάδης: φαρμακοποιός (στο παρελθόν), αθλητής (διαχρονικά)