Γιάννης Σαββίδης: Επ’ ουδενί, μην τυχόν, ουαί κι αλίμονό μας

Καβαλιώτες μοιράζονται με τους αναγνώστες του KAVALA POST σκέψεις, συναισθήματα και στιγμές από την καθημερινότητά τους «μένοντας στο σπίτι»

Ποιος να το φανταζόταν πως θα ζούσαμε τέτοιες βίαιες και αναίμακτες περιόδους. Ίσως τελικά να είναι όντως πόλεμος, γιατί μόνο σε πόλεμο τόσοι «βομβαρδισμοί». Παραπληροφόρηση, συμβουλές καλής ζωής, skills για εγκλεισμό και αντιξοότητα και καταιγισμοί από «αστεία» βίντεο, μέχρι γιαγιάδες πρωταγωνίστριες στο #tiktok. Κάπως ανώμαλα όμως ξεκινήσαμε…

Ποιος θα νικήσει; Σ’ έναν πόλεμο κάποιος θρηνεί. Εμείς άραγε είμαστε οι νικητές; Είμαστε τυχεροί; Κι αν ναι, γιατί; Αφού εγώ διαφωνώ με τις κλειστές εκκλησίες. Αφού εγώ είμαι λιγότερο Χριστιανός από τους άλλους. Μήπως είμαι τυχερός; Τύχη που πρώτη φορά ξέρουμε ότι καθορίζεται από ’μένα; Πώς γίνεται αυτό; Κι αν δεν  είναι έτσι, γιατί μου πετάνε το μπαλάκι; Ειμαι κομμάτι αντιπολίτευσης που σκέφτομαι ή ένας «νέος που κάθεται σπίτι και δεν κάνει τίποτα για το μέλλον του»;

Πριν έξι χρόνια ακριβώς, όταν ήμουν κι εγώ στο κατώφλι των πανελληνίων και έπρεπε να αποφασίσω «τι να γίνω στη ζωή», όταν επικοινωνούσα την ανάγκη μου να γίνω νοσηλευτής, όλα γύρω μου αγρίευαν. Ναι, γιατί δεν μπορείς να «ξεσκατίζεις μια ζωή». Σήμερα βλέπουμε ότι ο νοσηλευτής είναι ήρωας. Ξαφνικά, η φωνή του νοσηλευτή ακούστηκε γιατί τόσα χρόνια ήταν κρυμμένη πίσω από τα «εγώ σε πληρώνω, παλιό ξινή νοσηλεύτρια του δημοσίου που κάνεις απόγευμα-πρωί-νύχτα και ζητάς και βαρέα-ανθυγιεινά».

Σήμερα είμαι νοσηλευτής, αλλά όχι στην πρώτη γραμμή. Μάλλον ήρωας γιαλαντζί. Σαν τους υπαλλήλους των supermarkets, ένα πράγμα, που θα έπρεπε να ξέρουν άσηπτες τεχνικές, να ανέχονται τα στραβά των πελατών τους ή να δουλεύουν Κυριακές κι αργίες.

Διάβασα κάπου ότι ο Μανώλης Γλέζος δεν ήθελε να τον αποκαλούν ήρωα. «Ένας ήρωας πρέπει πάντα να βρίσκει λύση». Και θα συμφωνήσω. Προτιμώ «Κατσάνεια στήθη» κι όχι στήθη προδιαγεγραμμένα για φόρους τιμής. Θα πενθώ εγώ για εκείνους σε κάθε μεσίστια σημαία.

Προτιμώ τον εγκλεισμό γιατί μέχρι εκεί που σκέφτομαι είναι καλό για ’μένα και την κοινωνία. Προτιμώ τη συνωμοσία «όλοι για όλους». Προτιμώ τη δική μου… πρώτη γραμμή! Προτιμώ τα σιωπηλά κι αθόρυβα. Και θα συνεχίσω να προτιμώ τους αφανείς ήρωες. Εκείνους που σήμερα παλεύουν στα σύνορα, για τα δικά μου σύνορα.


O Γιάννης Σαββίδης είναι νοσηλευτής