Μερικές φορές είναι καλύτερο να μασάς…

Πώς η ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων ΠΕ Καβάλας τα έκανε όλα... χειρότερα!

Ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας απασχολεί την τοπική επικαιρότητα κατά μέσο όρο μια φορά τον… χρόνο. Κι αυτό, με αφορμή την ετήσια εκδήλωση για την κοπή της βασιλόπιτας. Φέτος, αν και βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή του νέου έτους, ο ΣΥΠΕΚΑ έχει ήδη χτυπήσει… ρεκόρ, αφού μόλις δυο μέρες μετά την καθιερωμένη πιτακοπή (έγινε στις 30 Ιανουαρίου), αποφάσισε να παρέμβει δημόσια για το ζήτημα που έχει προκύψει με τη μεταβίβαση της άδειας λειτουργίας της ΒΦΛ, με μια ανακοίνωση που ως στόχο είχε την υπεράσπιση των στελεχών της Διεύθυνσης Ανάπτυξης.

Μέσα σε μόλις 126 λέξεις όμως, η εν λόγω ανακοίνωση καταφέρνει να δημιουργήσει πολλά περισσότερα προβλήματα από όσα προσπαθεί να «λύσει». Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Αρχικά, το ΔΣ του Συλλόγου μάς πληροφορεί ότι η ανακοίνωσή του εμφορείται «από δημοσιεύματα του Τύπου σχετικά με την χορήγηση άδειας λειτουργίας σε εταιρία του εργοστασίου Λιπασμάτων από την Διεύθυνση Ανάπτυξης ΠΕ Καβάλας». Αν παρακάμψεις το γεγονός ότι δεν πρόκειται για χορήγηση άδειας σε μια οποιαδήποτε εταιρία, αλλά για μεταβίβαση άδειας μιας «βαριάς» βιομηχανίας, τότε μπορεί και να σκεφτείς ότι εύλογα οι συνδικαλιστές νιώθουν την ανάγκη να ενημερώσουν την κοινή γνώμη για τις λεπτομέρειες μιας διαδικασίας την οποία οι ίδιοι ελέγχουν και για την οποία πολλά έχουν γραφτεί και ενδεχομένως κάποια από αυτά να είναι και ανακριβή. Οπότε, ας διαβάσω, σκέφτεσαι, για να ενημερωθώ «από πρώτο χέρι»…

Φευ! Η συνέχεια φανερώνει ότι η εισαγωγή μάλλον ήταν ένα λεκτικό μπουρδούκλωμα. Γιατί αμέσως μετά, το ΔΣ αλλάζει… «τροπάριο». «Σεβόμαστε», λέει, «τους αγώνες και τις προσπάθειες του Σωματείου των εργαζομένων, θεωρούμε όμως απαράδεκτη την επίθεσή τους σε υπαλλήλους της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας με αφορμή την χορήγηση άδειας λειτουργίας στην εταιρία Λιπάσματα Ν. Καρβάλης μετά από αίτηση της τελευταίας». Παρακάμπτεις και πάλι το «ποίημα» περί «μιας εταιρίας που έκανε μια αίτηση για να πάρει μια άδεια» και αρχίζεις να εστιάζεις στην… «επίθεση».

Κι αναρωτιέσαι: τι είδους επίθεση δέχθηκαν οι υπάλληλοι; Λεκτική; Ψυχολογική; Σωματική; Οι συνδικαλιστές υπάλληλοι δεν διευκρινίζουν… Ωστόσο, για να το λένε, σκέφτεσαι, κάτι παραπάνω θα γνωρίζουν. Και τους δικαιολογείς. Προφανώς δεν είναι συνηθισμένοι η «δουλειά» τους να «τραβάει» τα φώτα της δημοσιότητας… Και, στο κάτω-κάτω, ό,τι κι αν έγινε δεν τους αξίζει μια τέτοια «απαράδεκτη» συμπεριφορά. Και συνεχίζεις το διάβασμα, για να φτάσεις στο… ζουμί:

«Θεωρούμε λάθος να αποδίδονται ευθύνες στους υπαλλήλους και να στοχοποιούνται οι υπάλληλοι εξαιτίας εσφαλμένης εκτίμησης των πραγματικών περιστατικών λόγω άγνοιας του νομοθετικού πλαισίου». 23 λέξεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως… «πραξικόπημα». Γιατί; Ας τις εξετάσουμε κομμάτι-κομμάτι.

Το ΔΣ του ΣΥΠΕΚΑ θεωρεί λάθος να αποδίδονται ευθύνες στους υπαλλήλους. Μα, σε ποιον θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες; Οι υπάλληλοι -και συγκεκριμένα οι υπάλληλοι της Διεύθυνσης Ανάπτυξης- δεν χειρίζονται την υπόθεση από την αρχή μέχρι το τέλος; Ακόμη κι ο πολιτικός τους προϊστάμενος, ο Αντιπεριφερειάρχης Θόδωρος Μαρκόπουλος, όσες φορές κι αν ρωτήθηκε από τα ΜΜΕ, σε αυτούς παρέπεμψε! Τη δική τους εισήγηση είπε (και ξαναείπε) ότι θα υπογράψει! Οπότε;

Το ΔΣ του ΣΥΠΕΚΑ θεωρεί λάθος να στοχοποιούνται οι υπάλληλοι. Προφανώς, οι συνδικαλιστές θέλουν να εξασφαλίσουν για τους εαυτούς τους μια ιδιότυπη «ασυλία». Δεν εξηγείται αλλιώς. Πώς είναι δυνατόν συγκεκριμένοι, επώνυμοι πολίτες να θεωρούν ότι θίγονται βάναυσα (όπως και το Δημόσιο Συμφέρον, ας μην το ξεχνάμε αυτό) από ενέργειες συγκεκριμένων, επίσης επώνυμων υπαλλήλων και οι τελευταίοι να βρίσκονται στο… απυρόβλητο; Πώς να το κάνουμε; Οι θέσεις ευθύνης έχουν και τέτοιες… ευθύνες!

Το ΔΣ του ΣΥΠΕΚΑ αποδίδει τα παραπάνω (τις «επιθέσεις» και τη «στοχοποίηση», δηλαδή) σε… «εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών λόγω άγνοιας του νομοθετικού πλαισίου». Σε πρώτη φάση, απορρίπτουμε το σενάριο που «θέλει» τα παραπάνω να αναφέρονται στους υπαλλήλους της Διεύθυνσης Ανάπτυξης και θεωρούμε ότι αυτά, η «εσφαλμένη εκτίμηση» και η «άγνοια του νομοθετικού πλαισίου» δηλαδή, αφορούν στους απολυμένους.

Και ρωτάμε: Ποια ακριβώς είναι τα πραγματικά περιστατικά που αγνοούν οι απολυμένοι και, εν συνεχεία, όλοι εμείς οι υπόλοιποι; Η με φαιδρές δικαιολογίες παραβίαση της εισαγγελικής εντολής δεν είναι πραγματικό περιστατικό; Η επιλογή να αγνοηθούν παντελώς οι δύο επιστολές του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Εργασίας -με σαφείς εντολές για «πάγωμα» της διαδικασίας μεταβίβασης της άδειας λειτουργίας του Εργοστασίου- δεν είναι πραγματικό περιστατικό; Η «αυθόρμητη» παρουσία στα γραφεία της Διεύθυνσης Ανάπτυξης δικηγόρων και στελεχών των εμπλεκόμενων στα Λιπάσματα εταιριών με σκοπό να μην επιτρέψουν την εκτέλεση της εισαγγελικής εντολής δεν είναι γεγονός;

Όλα αυτά είναι γεγονότα που ήρθαν στο «φως» της δημοσιότητας μέσα από καταγγελίες των απολυμένων και ο ΣΥΠΕΚΑ δεν μπαίνει στον κόπο να τα διαψεύσει -πώς θα μπορούσε, άλλωστε- άρα δικαίως τα θεωρούμε, κατά τα λεγόμενά του, πραγματικά περιστατικά. Οπότε, πού έγκειται η «εσφαλμένη εκτίμηση»; Υπάρχουν κι άλλα… «πραγματικά περιστατικά»; Γιατί δεν μας λένε ποια είναι αυτά και πώς «κουμπώνουν» με την υπό συζήτηση υπόθεση;

Και πάμε στο καλύτερο, εκεί που γίνεται λόγος για «άγνοια του νομοθετικού πλαισίου». Τι μας λένε εν ολίγοις οι συνδικαλιστές; Ότι οι απολυμένοι των Λιπασμάτων τούς «επιτίθενται» και τους «στοχοποιούν» (άδικα πάντα) επειδή έχουν δεν γνωρίζουν τους ισχύοντες Νόμους! Μα, το Σωματείο δεν έχει νομικούς συμβούλους; Λέτε να είναι… χομπίστες που στον ελεύθερό τους χρόνο (ο οποίος, εντάξει, τώρα τελευταία είναι αρκετός) διαβάζουν Κώδικες και Μελέτες Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας;

Κι ας υποθέσουμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι δεν έχουν. Ούτε δικηγόρους ούτε και γνώσεις. Έχουν, άραγε, οι συνδικαλιστές της Αντιπεριφέρειας; Και τι έχουν να… γνωμοδοτήσουν επί της υποθέσεως; Δεν μας το λένε, αλλά αφήνουν να εννοηθεί ότι το… τελικό πόρισμα, θα είναι αντίθετο! Μα καλά, ο φάκελος για τη μεταβίβαση της άδειας λειτουργίας της ΒΦΛ δεν βρίσκεται αυτήν τη στιγμή σε νομικό σύμβουλο της Περιφέρειας για να γνωμοδοτήσει σχετικά; Έχει γίνει αυτή η γνωμοδότηση και δεν έχει γνωστοποιηθεί το αποτέλεσμά της ή μήπως κάποιοι «μαντεύουν» από πριν; Αυτό το τελευταίο δεν θα πρέπει να το αποκλείουμε, βέβαια, αφού οι υπάλληλοι της Διεύθυνσης Ανάπτυξης είχαν προ ημερών «μαντέψει» και την ακύρωση της εισαγγελικής εντολής για παράδοση αντιγράφων του φακέλου στους απολυμένους, ασχέτως, βέβαια, αν μετά… έπεσαν έξω!

Για να το κλείνουμε όμως και για να το σοβαρεύουμε (όσο γίνεται). Ο ΣΥΠΕΚΑ -και ο κάθε συνδικαλιστικός φορέας- έχει το δικαίωμα (και το… έννομο συμφέρον, θα λέγαμε) να υπερασπίζεται τα μέλη του ενάντια σε συμπεριφορές και πρακτικές που θεωρεί ότι τους θίγουν. Ωστόσο, δεν έχει κανένα δικαίωμα να μπαίνει στην ουσία μιας ιδιαίτερα «λεπτής» υπόθεσης.

Αναρωτιόμαστε δε, γιατί «βγαίνουν» τώρα οι συνδικαλιστές να «προστατέψουν» τους συναδέλφους τους και δεν ένιωσαν την ανάγκη να το κάνουν πιο πριν, όταν -κατά δήλωσή τους στο ΔΣ των απολυμένων- «τους έπαιρναν τηλέφωνο τα δικηγορικά γραφεία των Αθηνών και τους απειλούσαν με μηνύσεις εάν δεν εγκρίνουν τη μεταβίβαση της άδειας»; Εκτός κι αν αυτό δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στα… «πραγματικά περιστατικά»!

Κατανοούμε, τέλος, την αγωνία του Συλλόγου να υπερασπιστεί τους υπαλλήλους της Διεύθυνσης Ανάπτυξης οι οποίοι βρίσκονται μπροστά σε ένα τραγικό αδιέξοδο, ενδεχομένως εξαιτίας και δικών τους χειρισμών ή παραλείψεων. Δεν είναι και λίγο να σου «τύχει» να είσαι εσύ αυτός που θα πρέπει να «κλείσει» τη μοναδική λιπασματοβιομηχανία της χώρας επειδή σου… διέφυγε (;) το γεγονός ότι… δεν έχει άδεια!

Αυτό όντως, είναι «βαρύ». Κι ασήκωτο, θα μπορούσε να πει κανείς. Οπότε, κάποιες φορές είναι καλύτερο να μασάς. Εν προκειμένω, ένα κομμάτι… βασιλόπιτα!

KAVALA POST