Αν ένα πρόσωπο κέρδισε το ενδιαφέρον της αναμέτρησης του ΑΟΚ με το Νέστο την Κυριακή στο «Ανθή Καραγιάννη» και χαίρει της εκτίμησης και των δύο πλευρών, αυτός ήταν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης ΦΝΘ κ. Στέφανος, ο οποίος παρακολούθησε το ντέρμπι μαζί με τους φίλους της Καβάλας το ένα ημίχρονο και της ομάδας της Χρυσούπολης το άλλο. Με αφορμή αυτή την παρουσία μίλησε στο Alpha Radio 88.6, αποκαλύπτοντας την συγκίνηση του για το γεγονός ότι επέστρεψε στο γήπεδο αυτό, μετά από πάρα πολλά χρόνια, όταν το επισκεπτόταν με τον πατέρα του. Αναφέρθηκε επίσης στις ύβρεις που ακούγονται στους αγωνιστικούς χώρους, μίλησε για την στιχομυθία που είχε με τον τραυματισμένο έγχρωμο παίκτη του Νέστου, ενώ ερωτούμενος για τις συλλογικές του προτιμήσεις στο Ελληνικό ποδόσφαιρο αποκάλυψε ότι είναι… «ερυθρόλευκες», αν και μικρός ήταν φίλος του Άρη!
«Ερχόμουν σ’ αυτό το γήπεδο με τον πατέρα μου, όταν ήμουν μικρό παιδί»
Αναφερόμενος για την παρουσία του την Κυριακή στο «Ανθή Καραγιάννη» είπε ότι «βρέθηκα εκεί σε δύο σημεία (σ. σ. στην κερκίδα των φίλων της Καβάλας στο 1ο μέρος και σ’ αυτήν του Νέστου στο 2ο) γιατί θεωρώ ότι τα κάγκελα χωρίζουν τους ανθρώπους, αλλά είναι αναγκαστικά γιατί κάποιοι δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ταυτότητα τους μέσα στο σύνολο μια πολιτείας». Συνεχίζοντας αποκάλυψε ότι «παρακολουθώ ποδόσφαιρο, εδώ και χρόνια. Μάλιστα συγκινήθηκα που βρέθηκα στο γήπεδο της Καβάλας γιατί ο πατέρας μου ήταν συνθιασώτης της τοπικής ομάδας του ΑΟΚ. Με συγκίνηση πήγα στο γήπεδο, στο οποίο είχα να βρεθώ πολλά χρόνια. Είχα να πάω απ’ όταν ήμουν μικρό παιδί. Υπάρχουν όμως δεσμοί και με την ομάδα του Νέστου, γι’ αυτό και θεώρησα καλό στο ενδιάμεσο του αγώνα πήγα από την άλλη πλευρά της κερκίδας, προκειμένου να πιστοποιήσω ότι όλοι είμαστε μαζί».
«Στις καρδιές των ανθρώπων δεν υπάρχουν σύνορα και χρώματα»
Σχολιάζοντας στη συνέχεια τις ύβρις, που ακούγονται στις κερκίδες, είπε: «από τη μια μεριά, άκουσα κάποιους να βρίζουν τους αντιπάλους. Το ίδιο συνέβη και από την άλλη μεριά. Ομολογώ ότι ψυχολογικά αισθάνθηκα κάπως περίεργα και αναρωτήθηκα για ποιο λόγο άραγε βριζόμαστε και μαλώνουμε. Θα μπορούσε το άθλημα να είναι πιο ευγενικό, πιο όμορφο, πιο αληθινό και πιο σεβαστό προς την έννοια του ανθρώπου. Φεύγοντας είδα κάποιους ποδοσφαιριστές και ανάμεσα τους τον έγχρωμο ποδοσφαιριστή του Νέστου (σ. σ. Κουντού) τον οποίο τον ύβριζαν κάτι για το οποίο δεν συμφωνώ καθόλου. Γιατί δεν θα πρέπει να υπάρχουν σύνορα μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, ούτε χρώματα. Του ευχήθηκα περαστικά, γιατί τραυματίστηκε στην διάρκεια του αγώνα, και μου έδειξε το δεξί του χέρι όπου τα τρία δάχτυλα ήταν χτυπημένα και δεμένα με επίδεσμο. Μου είπε «δεν τα αισθάνομαι», διότι ομιλεί και αρκετά καλά Ελληνικά. Συγκινήθηκα, αν και ξέρω ότι ένα τέτοιο άθλημα έχει και χτυπήματα πάνω στη φάση του αγώνα, δηλαδή στο αθέλητο του αντιπάλου». Ακολούθως επισήμανε ότι «οι ύβρεις που ακούγονται στο γήπεδο δεν έχουν νόημα. Όταν συμβαίνει αυτό, οι άνθρωποι εκφράζονται με θυμό. Μετά από λίγο όμως, θα γελάνε μ’ αυτά που λένε. Βέβαια η ύβρις και η βλασφημία εναντίον του ονόματος του Θεού, είναι κάτι βαρύ σφάλμα. Διότι δεν μας φταίει σε τίποτα, ούτε ο Χριστός, ούτε η Παναγία για να τα χρησιμοποιούμε τα ονόματα τους σε τόσο ταπεινό επίπεδο».
«Ολυμπιακός λόγω… αίματος»!
Στην ερώτηση δε για τις προτιμήσεις που έχει στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, ανέφερε τους λόγους που επέλεξε τον Ολυμπιακό, αν και όταν ήταν μικρό παιδί ήταν φίλος του Άρη. «Επειδή το αίμα είναι κόκκινο σε όλους τους ανθρώπους και επειδή εντυπωσιάζομαι από τις σημαίες των ομάδων, και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που έχουν αυτά τα χρώματα, αντιλαμβάνεστε… Όταν ήμουν παιδί όμως η αγαπημένη μου ομάδα ήταν ο Άρης. Φορούσα μάλιστα την φανέλα του Χρηστίδη, του παλαιού τερματοφύλακα της ομάδας, που ήταν μάλιστα και αρχηγός της. Η αλλαγή έγινε γιατί σκέφτηκε πάρα πολύ πια ήταν η καλύτερη ομάδα στην πράξη. Πάντως θέλω να πω ότι ο ΠΑΟΚ με τις υποδομές τις οποίες έχει, κατάφερε να αναγνωρίζεται ως μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ελλάδα»!