Ο Σύνδεσμος Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Καβάλας σε συνεργασία με την Πρωτοβουλία για τη Διάσωση της Στέγης του ΣΦΓΤ, διοργάνωσαν την Κυριακή 3 Μαρτίου 2024 στον κατάμεστο από κόσμο χώρο της Στέγης ημερίδα με θέμα: «Ένα μεγαλόπνοο έργο ή μια ασύμμετρη απειλή;».
Η «ταυτότητα» της εκδήλωσης: Η ιστορία ενός κτηρίου «μιλάει» για την Ιστορία ενός τόπου
Πώς φέρνεις σε διάλογο μια κοινωνία και θεσμούς που βιάζονται ως προς τις επιλογές τους, με την επιστημονική γνώση, αλλά και την ανθρωπιστική προβληματική για το τι σημαίνει να φροντίζουμε και να νοιαζόμαστε τους χώρους φιλοξενίας και ανάπτυξης των λειτουργιών μας;
Σήμερα, στην Καβάλα, συναχθήκαμε γύρω από τη δημόσια συζήτηση για τη διάσωση της μεταπολεμικής αστικής αισθητικής και λειτουργικής ταυτότητας ενός ιστορικού κτηρίου του πολιτισμού από τη σχεδιαζόμενη μετατροπή του σε ένα άψυχο, στεγνό, απρόσωπο και ανοίκειο «φυτεμένο» κουτί από αλουμίνιο, σαν αυτά που μας επιβάλλονται όλο και πιο συχνά. Μέσα από τη συζήτηση, η αρχιτεκτονική γλώσσα απέδειξε πως όχι μόνο είναι αναγκαία για τη διαμόρφωση μιας τέτοιας σύνδεσης, αλλά πως μπορεί να ψηλαφήσει και, τελικά, να εισχωρήσει στο βάθος άλλων γνωστικών και επιστημονικών πεδίων.
Μηδέ εξαιρουμένης της θεολογίας, των πολιτικών επιστημών, της κοινωνιολογίας και της φιλοσοφίας. Μιας και οι εξαιρετικές εισηγήσεις των Κώστα Μανωλίδη, Αργύρη Μπακιρτζή, Σωτήρη Παναγόπουλου, Σοφίας Βυζοβίτη και Κοσμά Χαρπαντίδη θα δημοσιευθούν, δε θα τολμήσω να συνοψίσω το περιεχόμενό τους, αλλά θα σας προκαλέσω να τις αναζητήσετε και να τις μελέτησε, ακόμα και αν νομίζετε πως δε σας αφορά η επιστήμη της αρχιτεκτονικής.
Είναι παραπάνω από αναγκαία η συνάντηση των επιστημονικών πεδίων στο ίδιο το πεδίο της διαμόρφωσης της κοινωνικής, πολιτιστικής και πνευματικής ζωής. Πόσο μάλλον όταν διάγουμε μια περίοδο κατακερματισμού. Μια ασυνέχεια, δυστυχώς από επιλογή, μεταξύ των γενεών, η οποία σημαίνεται μέσα από πολλαπλά ρήγματα και τη δικαίωση μιας λογικής της αδιαφορίας. Ρήξεις που μοιάζουν με αδικαιολόγητο θράσος να πετούν το ίδιο εύκολα τις πρότερες κατακτήσεις, τους κόπους και τη γνώση που προηγήθηκε μαζί με τα όποια λάθη. Δεν προάγω καθόλου κάποια εξιδανίκευση όσων έχουν παρέλθει αλλά βλέπω με θλίψη να κυριαρχεί πολύ γρήγορα ένας γενεακός ατομικισμός, αν μπορώ να τον χαρακτηρίσω έτσι. Αν δε συμμερίζεστε τον προβληματισμό, θα χαιρόμουν να διαβάσω τις δικές σας σκέψεις.
Συμμετείχαν οι ομιλητές και ομιλήτριες:
- Ο Κώστας Μανωλίδης, Καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας: «Το σιωπητήριο της αρχιτεκτονικής μορφής»
- Ο Αργύρης Μπακιρτζής, αρχιτέκτων μηχανικός πρώην 12ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Καβάλας: «Ο ρόλος της Στέγης του ΣΦΓΤ ως μαρτυρία της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου»
- Ο Σωτήρης Παναγόπουλος, αρχιτέκτων μηχανικός της 28ης Εφορείας Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης και πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Ρεθύμνου: «Αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις σε ιστορικούς χώρους και διατηρητέα μνημεία»
- Η Σοφία Βυζοβίτη, Καθηγήτρια του Τμήματος Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας: «Μια συμμετοχική πρόταση αναβάθμισης του συλλογικού χώρου της Στέγης Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών με αισθητική και χαμηλό κόστος»-Συζήτηση για τις δυνατότητες συνύπαρξης και μιας προσαρμοστικής αναβάθμισης του κτιρίου της οδού Κύπρου 16
- Ο Κοσμάς Χαρπαντίδης, δικηγόρος και συγγραφέας, με μακρά θητεία στη διοίκηση του ΣΦΓΤ: «Η Στέγη ως κοιτίδα πολιτισμού και εκκολαπτήριο νέων φωνών»