Έγκλημα στα Γλυκά Νερά: Μία «φωνή» από την Καβάλα ξεχώρισε και έκανε τη διαφορά

Η «δικιά μας» Στέλλα Αργυρίου με τις νηφάλιες τηλεοπτικές παρεμβάσεις της ήταν μια «όαση» στον χειρισμό της υπόθεσης που συγκλόνισε το πανελλήνιο από την ελληνική τηλεόραση

Ηυπόθεση της ανθρωποκτονίας στα Γλυκά Νερά και ειδικά με την τροπή που πήρε μετά την αποκάλυψη της αλήθειας σχεδόν μονοπώλησε το ενδιαφέρον της ελληνικής τηλεόρασης με δημοσιογράφους και παρουσιαστές να «πέφτουν» επάνω στην οικογενειακή τραγωδία χάριν της τηλεθέασης και των εντυπώσεων.

Η τηλεόραση δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, ούτε στην περίπτωση αυτή. Αρκετοί, ακόμη και επαγγελματίες του χώρου, μπήκαν στον πειρασμό να συμβάλλουν με την επιστημονική προσέγγισή τους στη διαιώνιση αχρείαστων πτυχών και λεπτομερειών που, αρκετές φορές, έμοιαζαν με μια δεύτερη κακοποίηση· της τραγικής Καρολάιν, που έχασε τόσο πρόωρα και βίαια τη ζωή της, και της μικρής Λυδίας που μεγαλώνει ήδη σε ένα πρωτόγνωρα δύσκολο περιβάλλον.

Υπήρξαν ωστόσο και οι εξαιρέσεις. Όπως η «δικιά μας» Στέλλα Αργυρίου, η γνωστή ψυχολόγος με καταγωγή από την Καβάλα και ειδική σύμβουλος του Δημάρχου Καβάλας σε θέματα ψυχικής υγείας και εκπαίδευσης, η οποία με την παρουσία της σε τηλεοπτικές εκπομπές και στα σχετικά ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων, κέρδισε τις εντυπώσεις.

Η Στέλλα Αργυρίου επέλεξε μετριοπαθή και συνεκτικό λόγο, δεν χρωμάτισε την τραγική συγκυρία με υπερβολές εντυπωσιασμού και σε δυο περιπτώσεις έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να μπει ένα φρένο στη διολίσθηση της ειδησεογραφίας στον… ηθικό πάτο.

Την πρώτη, όταν ζήτησε να μη συνεχίζεται η αποκάλυψη και η συζήτηση λεπτομερειών από το ημερολόγιο της δολοφονηθείσας Καρολάιν, επισημαίνοντας ότι είναι σαν να τη σκοτώνουμε δεύτερη φορά· αυτήν τη φορά, τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα της…

Δείτε τη σχετική ανάρτηση της Στέλλας Αργυρίου στο facebook:

Τη δεύτερη, όταν ζήτησε να αποτραβηχτούν οι κάμερες από τις επόμενες στιγμές στη ζωή της μικρής Λυδίας, υπογραμμίζοντας ότι πρέπει να αφήσουμε όλοι τη μικρή να επουλώσει τα τραύματα της ψυχής της, αντί να συμβάλλουμε με τη στάση μας στο να δημιουργηθούν καινούρια.