To Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας συνεδριάζει τη Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2019. Το πρώτο εγγεγραμμένο στην ημερήσια διάταξη [διαβάστε την εδώ] αφορά στην εισήγηση της Διοίκησης Μουριάδη για «Αναπροσαρμογή ανταποδοτικών τελών καθαριότητας και φωτισμού οικονομικού έτους 2020», εισήγηση που, αν ψηφιστεί, θα «φέρει» αυξήσεις που θα αγγίζουν το 40-45%.
Εν όψει της εξέλιξης αυτής, ο Χρήστος Ποτόλιας απευθύνεται στους Καβαλιώτες εργαζόμενους, μικροεπαγγελματίες, συνταξιούχους, αγρότες, νέες και νέους και τους καλεί σε έναν κοινό αγώνα για να βρεθεί και πάλι η ελπίδα.
Ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης κάνει λόγο για μία «Μαύρη Δευτέρα» που ξημερώνει για τους πολίτες της Καβάλας. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανοιχτής επιστολής του.
Ανοιχτή επιστολή για τη «Μαύρη Δευτέρα»
Εργαζόμενες/νοι, αγρότες, μικροεπαγγελματίες, συνταξιούχοι, νέες και νέοι,
«Ούτε «Μαύρη Παρασκευή» ούτε μια από «τις λευκές νύχτες» θα είναι η 9η/12/19, που θα γραφτεί στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της πόλης, κυρίως όμως του Δημοτικού Συμβουλίου. Θα είναι η «Μαύρη Δευτέρα» που το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε αυξήσεις στα ανταποδοτικά τέλη της τάξης του 40%.
Δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης, σε γονάτισαν με φόρους άμεσους και έμμεσους, ΕΝΦΙΑ, χαράτσια κάθε είδους, με μειώσεις μισθών, μεροκάματων και συντάξεων.
Τώρα έρχεται η Διοίκηση του Δήμου και κάνει αυξήσεις τεράστιες και απαράδεκτες. Αυξάνει τα ανταποδοτικά με το επιχείρημα ότι οι αυξήσεις πρέπει να γίνουν γατί ο νόμος ορίζει ότι πρέπει να υπάρχει στις υπηρεσίες καθαριότητας και φωτισμού «…ισοσκέλιση των δαπανών με τα έσοδα». Βέβαια με αυτή τη λογική τάσσονται και όσοι δέχονται το απαράδεκτο καθεστώς των ανταποδοτικών (πλήρωνε δηλαδή δύο και τρείς φορές για οτιδήποτε σου παρέχεται).
Εργαζόμενες/νοι, αγρότες, μικροεπαγγελματίες, συνταξιούχοι, νέες και νέοι,
Όλα αυτά τα χρόνια που σε τσάκισαν, σε ρώτησε κάποια κυβέρνηση με όποιο πρόσημο, αν προκύπτει «ισοσκέλιση» των εσόδων της οικογένειάς σου, που έχει άνεργο, χαμηλοσυνταξιούχο, μικρομαγαζάτορα που παλεύει να τα φέρει βόλτα, φτωχό αγρότη που καταστρέφεται από τις χαμηλές τιμές των προϊόντων, τα πανάκριβα εφόδια, με τα έξοδα που έχεις; Σε ρώτησε κάποια δημοτική αρχή, πως βογκάς για να πληρώσεις τη ΔΕΗ, όπου τα μισά σχεδόν, με τις τωρινές τιμές, αφορούν πληρωμές προς το Δήμο; Σε ρώτησε πως τα βγάζεις πέρα για να πληρώσεις τα τροφεία στους παιδικούς, τα δίδακτρα στο Ωδείο, που πληρώνεις για να αθληθείς, πληρώνεις στο κολυμβητήριο, πληρώνεις για να χορέψεις στο Σύλλογό σου…;
Κάποιους βέβαια τους ρωτάνε πως τα «βγάζουν πέρα». Γι’ αυτό τους φοροαπαλλάσσουν, τους μειώνουν τη φορολογία, τους δίνουν «κίνητρα» (ζεστό χρήμα δηλαδή) για να «επενδύσουν» με δικά σου χρήματα βέβαια. Αυτοί είναι οι εφοπλιστές (πληρώνουν το πετρέλαιο για τα καράβια τους 20 λεπτά του €, ενώ εσύ πάνω από 1€), είναι οι τραπεζίτες που τους μπουκώνουν (ανακεφαλαίωση) κάθε τόσο με δις € και τα χρεώνουν σε σένα, είναι οι μεγαλοβιομήχανοι.
Δεν είναι μόνο όμως οι Κυβερνήσεις που κάποιους τους «ρωτάνε». Ρωτάει «κάποιους» πως τα «βγάζουν πέρα» και η διοίκηση του Δήμου. Γι’ αυτό τους «ελαφρύνει» από τις υποχρεώσεις τους προς το Δήμο, φορτώνοντας τες βέβαια σε σένα. Αυτοί οι «κάποιοι» είναι οι Τράπεζες που θα δουν μειώσεις στα ανταποδοτικά, αφού η προσαύξηση του 53% που είχαν μέχρι τώρα μειώνεται στο 25%. Είναι οι μεγάλες ιδιοκτησίες των 6000 τ.μ., που θα πληρώνουν το 60% των ανταποδοτικών που τους αναλογεί.
Εργαζόμενη/νε,
Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσεις είναι αν μπορείς να κάνεις κάτι και τι, για να αλλάξει αυτή η ζοφερή κατάσταση.
Ποτέ δε θα μπορέσεις όμως να βρεις τι πρέπει να κάνεις όσο θα λες «τίποτε δε μπορεί να γίνει», «τίποτε δεν αλλάζει».
Κάποιοι έχουν βρει τι να κάνουν, άκουσέ τους, ακολούθησέ τους, κι ας μη συμφωνείς σε όλα μαζί τους.
Στον κοινό αγώνα εργαζομένων, μικροεπαγγελματιών, φτωχών αγροτών, συνταξιούχων, βρίσκεται η ελπίδα».