Η χρήση των ειδικών ραμπών για την πρόσβαση των ΑμεΑ στη θάλασσα σε τέσσερις παραλίες του Δήμου και η πρόθεση για ακόμη πιο φιλικό περιβάλλον για τους ανθρώπους με ειδικές ικανότητες
Έκκληση της Δημοτικής Αρχής σε γονείς και παιδιά να σταματήσουν προτού προκληθεί σωματική βλάβη είτε μηχανική σε εξοπλισμό που είναι αναγκαίος για τους συνανθρώπους μας
Ποια είναι τα προσβάσιμα σημεία και κτίρια στην πόλη και πού παρατηρούνται τα κυριότερα προβλήματα, όπως τα κατέγραψε η διοίκηση του Νομαρχιακού Συλλόγου Καβάλας Ατόμων με Αναπηρίες
Για λογικές μεσαίωνα κάνει λόγο με ανάρτηση-καταγγελία ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Συλλόγου ΑμεΑ Νομού Καβάλας Σμαράγδος Κρεμύδας, αναρτώντας και τις αντίστοιχες φωτογραφίες
Εγκρίθηκε έργο το οποίο αφορά στη προμήθεια εξοπλισμού που θα επιτρέπει την εύκολη πρόσβαση των ατόμων με κινητικά προβλήματα στις παραλίες του δήμου-Σε ποια σημεία θα γίνουν οι σχετικές παρεμβάσεις
Το πρώτο πράγμα που σου μαθαίνουν στο σχολείο είναι ότι όταν βλέπεις σκιά και πινακίδα για στάθμευση ΑμεΑ προτεραιότητα έχει η σκιά. Λάθος; Μα πως; Άλλο βλέπω εγώ στη φωτογραφία από το Περιγιάλι Καβάλας. Κι επίσης βλέπω έναν άνθρωπο με κινητικά προβλήματα να αγωνίζεται να μπει στο αυτοκίνητο μέσα στον ήλιο, στη μέση του δρόμου. Το σύντομο επιμύθιο από αυτή τη μικρή ιστορία, είναι ένα: Δε φταίνε τα μνημόνια. Φταίει που επιλέγουμε τη «σκιά» σε όλα… Στην ανθρωπιά, στην κοινωνική ευαισθησία, στους βασικούς κανόνες ηθικής… Και είτε το παραδεχτούμε είτε όχι είμαστε ζώα ως λαός που χωρίς τιμωρία, δεν τηρούμε...
Μπορεί να μαλλιάζει η γλώσσα σου για το αυτονόητο, μπορεί τα πρόστιμα να πέφτουν βροχή, όμως η σωτηρία του… αυτονόητου, είναι τελικά πολύ μεγάλο πράγμα… Αλλά φαίνεται ότι όταν κάτι γίνεται κατά κόρον, παύει να είναι αυτονόητο. Απτό παράδειγμα η εν λόγω φωτογραφία που απεικονίζει τη ράμπα για ΑμεΑ μπροστά από το δημαρχείο της Καβάλας και το δίκυκλο μπροστά από αυτήν. Και η Τροχαία έκανε τη δουλειά της και ήταν εκεί, αλλά πόσες Τροχαίες χρειάζονται για το αυτονόητο;