Του Αλέξη Γούλα
Όταν ένα κόμμα, όπως η Νέα Δημοκρατία, μετράει σχεδόν 50 χρόνια ζωής, τα παθήματα θα έπρεπε να γίνονται μαθήματα και ειδικά σε μία προεκλογική χρονιά, οι συμπεριφορές θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικές.
Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω αντιδράσεις, πάντα με το βλέμμα στο παρελθόν, ψύχραιμα θα ήθελα να εκθέσω κάποιες δικές μου σκέψεις.
Κάποιες γενικές παρατηρήσεις είναι πως όταν η Νέα Δημοκρατία έγινε ισχυρή, αυτό συνέβη γιατί έκανε ανοίγματα προς την δεξιά πλευρά της. Όταν τα δεξιά της αποσπάστηκαν, τότε άγγιξε τα χαμηλότερα ποσοστά του βίου της.
Γνωρίζουμε όλοι, πως οι ψηφοφόροι του κέντρου είναι αυτοί που όλα τα κόμματα προσπαθούν να εγκλωβίσουν, μιας και είναι οι περισσότεροι, αυτό όμως δεν σημαίνει πως τα κόμματα θα πρέπει να ξεχάσουν τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους τους, στην προσπάθεια τους να προσεγγίσουν τους κεντρώους.
Ποια είναι η κατάσταση στο κόμμα αυτή τη στιγμή. Τρεις πρωτοκλασάτοι υπουργοί προέρχονται από τον ΛΑΟΣ, όπου ο ένας της υγείας, έχει καταφέρει να έχει απέναντί του όλους όσους έχουν σχέση με το υπουργείο του.
Ο δεύτερος, ο αντιπρόεδρος, με τις φωνές του και τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, θυμίζει περισσότερο τηλεοπτική περσόνα κι όχι υπουργό, ενώ ο τρίτος κι ο περισσότερο νταής, διατηρώντας χαμηλό προφίλ, μάλλον καταφέρνει ν’ αποφεύγει τις κακοτοπιές.
Φτάνουν αυτοί οι τύποι για να καταφέρει ο Μητσοτάκης να προσεγγίσει τον δεξιό χώρο; Ασφαλώς όχι.
Οι αριθμοί δείχνουν μεγάλες απώλειες προς τον Βελόπουλο, ο οποίος με ένα καθημερινό τηλεοπτικό αφήγημα, καταφέρνει να αποσπά δυσαρεστημένους ψηφοφόρους από τη ΝΔ. Επίσης, και οι υπόλοιποι συγγενείς πολιτικοί σχηματισμοί, κλέβουν από το «μαντρί», άλλος λίγο και άλλος πολύ.
Φτάνουν άραγε οι τυμπανοκρουσίες των δεξιών σχηματισμών για τις απώλειες; Φυσικά και όχι. Αποφάσεις και συμπεριφορές της κυβέρνησης, έχουν οδηγήσει μεγάλο μέρος των δεξιών ψηφοφόρων της ΝΔ εκτός ή προ των πυλών της εξόδου από αυτήν.
Προεκλογικά η συμμετοχή των βουλευτών της ΝΔ στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία μας, ήταν μαζική και οι δηλώσεις τους άφηναν παράθυρο για αντιδράσεις στη συμφωνία των Πρεσπών όταν θα αναλάμβαναν την κυβέρνηση. Αντί λοιπόν των αντιδράσεων, βλέπουμε οι γείτονες μας να παραβιάζουν συνεχώς τη συμφωνία κι εμείς να παραχωρούμε κεκτημένα χωρίς ντροπή για όσα λέγαμε πριν τις εκλογές. Εντέχνως, ερωτήματα σχετικά με τη στάση της κυβέρνησης σε ότι έχει σχέση με τη συμφωνία, δεν γίνονται στις δημοσκοπήσεις γιατί θα εμφανιστεί ένα πολύ μεγάλο ποσοστό δυσαρεστημένων, ειδικά Μακεδόνων ψηφοφόρων, που πολύ δύσκολα θα μπορεί να διαχειριστεί η όποια εταιρία δημοσκοπήσεων.
Μια ανάσα πριν τις εκλογές, καλό θα είναι οι Μακεδόνες βουλευτές να ξαναβρούν τη μιλιά τους και να αντιδράσουν. Δεν είναι αποδεκτή τέτοια υποταγή στον αρχηγό και δυστυχώς αυτό αφορά και τους πρώην πρωθυπουργούς Καραμανλή και Σαμαρά. Καλά τα τραπεζώματα, αλλά το να ανέχονται οι συγκεκριμένοι τέτοια ήττα και τέτοιο τρολάρισμα από τον Ζάεφ, είναι ντροπιαστικό για την καταγωγή του πρώτου και την επαναστατικότητα στο συγκεκριμένο θέμα του δεύτερου. Μια υπενθύμιση προς όλους θα είναι να θυμηθούν τι έπαθαν στις τελευταίες εκλογές όσοι Μακεδόνες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν τις Πρέσπες. Τους έφαγε μαύρο σκοτάδι ακόμα και στους δικούς τους αριστερούς ψηφοφόρους που δεν μπόρεσαν να καταπιούν την άθλια συμφωνία.
Είναι άραγε αυτό, το σημαντικό αγκάθι που πρέπει να διαχειριστεί η κυβέρνηση; Δυστυχώς τα βάσανα τελειωμό δεν έχουν.
Ο πόλεμος και τα δεινά που καθημερινά φέρνει, η ενεργειακή κρίση που έχει εξαϋλώσει κάθε οικογενειακό προϋπολογισμό, το μεταναστευτικό που όσο κι αν το κρύβουμε βρίσκεται σε εξέλιξη, η διαδοχική αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, είναι σημεία που μπορεί να κρίνουν τις εκλογές. Η αντιπολίτευση θέλει να βάλει στο κάδρο τις υποκλοπές, τους υγειονομικούς, τους φοιτητές κι ό,τι μπορεί να κάνει φασαρία στους δρόμους. Το πώς θ’ αντιδράσει το εκλογικό σώμα σε αυτές τις επιλογές, θα φανεί στο μέτρημα της Κυριακής των εκλογών.
Τέλος, το ερώτημα πάντα υπάρχει. Όλα όσα κάνει ο Μητσοτάκης είναι στραβά κι ανάποδα; Και πάλι προσωπική μου άποψη είναι πως υπάρχουν τομείς που λειτουργούν σοβαρά, αποτελεσματικά και ψύχραιμα. Θα αναφέρω τρία ονόματα χωρίς να είναι τα μοναδικά. Δένδιας, Πιερρακάκης και Παναγιωτόπουλος. Ο πρώτος έδωσε κύρος στη χώρα μας με τις επαφές και τις διαπραγματεύσεις του, ο δεύτερος πήγε τη χώρα έτη φωτός μπροστά σε ό,τι γραφειοκρατικό μας παίδευε και μας καταδυνάστευε εδώ και δεκαετίες, ενώ ο τρίτος ασφάλισε τα άκρα μας μέσα από αγορές, που μπορεί να ματώνουν τις τσέπες μας, αλλά βάζουν σε δεύτερες σκέψεις όσους ελαφρόμυαλους μας απειλούν καθημερινά.
Εκλογές κοντή γιορτή λοιπόν. Τα επιτελεία ας σκεφτούν καλά τι θέλουν και ποιους θέλουν για τη μάχη που ξεκινούν. Μαγαζάκια, παρεάκια, κλίκες και ομαδούλες θα κριθούν αυστηρά. Στημένα και βολικά ψηφοδέλτια θα διώξουν κόσμο παρά θα φέρουν. Στην πρώτη τετραετία του Μητσοτάκη, η αριστεία έμεινε στα λόγια. Οι φευγάτοι νέοι μας, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, με όσα βλέπουν και μαθαίνουν, δύσκολα θα γυρίσουν για να ανοικοδομήσουν μια νέα Ελλάδα που τόσο πολύ τους έχει ανάγκη.
ΥΓ1: Φτάνουν οι λαμπερές μεταγραφές που δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στη χώρα και στα κόμματα που εκλέγονται.
ΥΓ2: Φτάνουν οι γόνοι, που παρά τα βαριά βιογραφικά κάποιες φορές, εκλέγονται μόνο γιατί είναι αυτοί που είναι κι έχουν τα στικάκια με τους ψηφοφόρους των γονιών τους.