Της Σίσσυς Ακοκαλίδου
Το παίρνεις στα χέρια του και βλέπεις ένα βιβλίο κόκκινο, πορφυρένιο μέσα κι έξω. Την ψυλλιάζεσαι αμέσως, με την πρώτη ματιά· σε υποψιάζει, άλλωστε, και ο τίτλος: Είδη φρικός ή Πέσαμε σ’ έρωτα. Τα είδη φρικός αποκαλύπτονται εντός ότι είναι είδη προικός! Εδώ υπάρχει διάθεση περιπαικτική με τον αναγνώστη! Ερωτοτροπεί μαζί του ο ποιητής, χωρίς αναστολές. Ψάξε να τα βρεις τα είδη φρικός, του λέει εξ αρχής! Και εσύ μονολογείς, ξεφυλλίζοντάς το: Εδώ θα έχουμε Έρωτα εν αφθονία!
Μα από ποιον; Από τον Βασίλη Μαρουλά, που η γραφή του, οι στίχοι του, είναι διαποτισμένοι από το υλικό της σκωπτικότητας, της αμφισβήτησης, της αποκαθήλωσης κοινωνικών συνθηκών που δίνουν την ψευδαίσθηση της ευτυχίας ή, αν προτιμάτε, της επίπλαστης ευτυχίας;
Ναι! Από το Βασίλη Μαρουλά! Θα μπορούσε, βέβαια, το κάθε ένα από τα δυο μέρη της ολόφρεσκιας –5ης κατά σειρά ποιητικής συλλογής του– να αποτελεί μια ξεχωριστή ποιητική συλλογή, αλλά φαντάζομαι, έβαλε κάτω τον εαυτό του και του είπε: «ε, παραπήρες φόρα με τον Έρωτα, γύρνα στα δικά σου!».
Η πέμπτη ποιητική συλλογή του Βασίλη Μαρουλά είναι μια ανατομία του Έρωτα. Πιάνει το νυστέρι του δεξιοτεχνικά και δίχως να χυθεί σταγόνα αίματος τον εξετάζει εξονυχιστικά μέχρι το τελευταίο του κύτταρο! Άλλωστε, θύτης και άλλοτε θύμα του Έρωτα, ο Βασίλης είναι αποφασισμένος να πετάξει και το τελευταίο του πέπλο και να βγάλει στο φως, την επιφάνεια, την αλήθεια του.
Τι είναι γι’ αυτόν ο Έρωτας; Είναι αυτός που καθοδηγεί και παίζει με τις ζωές των ανθρώπων, το λέει άλλωστε καθαρά και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του, προκαλώντας πάλι τον αναγνώστη με το ερώτημα «θες;», αφού πρώτα, ως διαπίστωση πει καθαρά «δεν είναι ο Έρωτας παιχνίδι στα χέρια των ανθρώπων, αλλά οι άνθρωποι παιχνίδι του Έρωτα».
Όσοι ερωτεύονται έχουν την προοπτική να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, αφού ο Έρωτας κατατροπώνει τον εγωισμό, βάζει το εγώ στην άκρη και το εμείς στο επίκεντρο της ζωής. Καμιά άλλη συνθήκη δεν κάνει τη ζωή των ερωτευμένων πιο μεστή, πιο ευτυχισμένη, από τον Έρωτά τους! Αυτόν τον απόλυτο Έρωτα εξυμνεί και είναι ευλογία αν ο Έρωτας μετεξελιχθεί σε αγάπη. Όπως και να έχει, ο Έρωτας αφήνει πληγές· κάποιες κλείνουν, κάποιες παραμένουν ανοιχτές, κάποιες κακοφορμίζουν, η αγάπη όμως τις θεραπεύει! Τον Έρωτα και την Αγάπη υμνεί ο Βασίλης Μαρουλάς, είμαι απόλυτα βέβαιη, εμπνευσμένος από προσωπικά του βιώματα, από τα νιάτα του και το πρώτο του σκίρτημα, μέχρι τον καιρό της χρυσής ωριμότητας για τον ίδιο, ως άτομο και ως δημιουργό! Δεν ψάχνει όμως εναγωνίως το παντονινό, δεν διακατέχεται από την αγωνία του «για πάντα», ίσως επειδή γνωρίζει καλά ότι το παντοτινό δεν υπάρχει και επομένως είναι μάταιο να το αναζητεί.
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου του με τον τίτλο: «Ετερόκλητοι βρό(γ)χοι» επιστρέφει στη μοναχικότητά του και ξανακλείνεται στο καβούκι του, ως παρατηρητής της νεοβαρβαρότητας και των νεοβαρβάρων, από τους οποίους, για να συντηρήσει τα όνειρά του ζωντανά, όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο, κρατά αποστάσεις ασφαλείας. Παρατηρεί, θλίβεται από τις σύγχρονες σφαγές σε ματωμένα και αιμοδιψή στάδια, αλλά δεν κινδυνεύει, είναι ασφαλής, γιατί στον δικό του κόσμο δεν χωράνε αυτά!
Ο Βασίλης Μαρουλάς στα καλύτερά του! Αξίζει το βιβλίο να φτάσει στα χέρια σας, σας προτείνω να το διαβάσετε με μεγαλύτερη προσοχή και σε μεγαλύτερο βάθος εάν νιώθετε πως πλέον δεν υπάρχει χώρος στη ζωή σας για τον Έρωτα! Ίσως να ζηλέψετε την πληρότητα που βγάζει ο ποιητής, αιώνια ερωτευμένος με τον Έρωτα και βρείτε έναν χώρο φωτεινό μέσα σας, ικανό να τον χωρέσει και να εκτοπίσει ό,τι μαγαρίζει τη ζωή σας!
Ποτέ δεν είναι αργά…