Η σχολική κοινότητα του 3ου ΓΕΛ Καβάλας με ανακοίνωση της εκφράζει τις θερμές της ευχαριστίες προς τον Ααρών Τσιμίνο, γιο του αείμνηστου Σαμπετάι Τσιμίνο, καθώς την Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2023, άνοιξε το φιλόξενο σπίτι του και δέχτηκε με τον πλέον εγκάρδιο τρόπο αντιπροσωπεία μαθητών και εκπαιδευτικών του σχολείου στο πλαίσιο εκπόνησης ερευνητικής εργασίας για την Εβραϊκή Κοινότητα της Καβάλας και τον αφανισμό της στο στρατόπεδο εξόντωσης της Treblinka κατά την διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Ο κ. Τσιμίνο παραχώρησε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην ερευνητική ομάδα του σχολείου, που απαρτιζόταν από τους μαθητές Μανδρανή Μαρία, Μωϋσιάδου Ευγενία, Κωνσταντίνο-Κρίστοφερ Νόλαν-Χιόνη & τους εκπαιδευτικούς Δημητριάδου Μαρία & Αδάμο Ευάγγελο.
Αναφέρθηκε στη μακρά ιστορία της οικογένειας του, τον διωγμό που υπέστη η Εβραϊκή κοινότητα της Καβάλας, την απάνθρωπη φύση του φασισμού με τα πλείστα όσα δεινά έχει προκαλέσει στην ανθρωπότητα καθώς και την σπουδαία και πολυσύνθετη παρακαταθήκη που άφησε ο πατέρας του όχι μόνο στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καβάλα, αλλά και στους ιστορικούς, τους ερευνητές και τις επόμενες γενιές. Η ακούραστη έρευνα του αείμνηστου Σαμπετάι Τσιμίνο έδωσε στα παιδιά την ευκαιρία και τους επέτρεψε να φωτίσουν, να συμπληρώσουν και να επεκτείνουν τη μελέτη & τη γνώση τους για το Ολοκαύτωμα στην κλίμακα του τοπικού.
Στην ανακοίνωση τονίζεται ότι «με το πολύτιμο υλικό που συνέλεξε μέσα από ακούραστη έρευνα χρόνων, έχουμε τη δυνατότητα σήμερα να γνωρίζουμε την μοίρα των Καβαλιωτών Εβραίων που μάζεψαν βίαια οι Βούλγαροι, σύμμαχοι της ναζιστικής Γερμανίας και τους οδήγησαν μεθοδικά και οργανωμένα στο θάνατο, στο πλαίσιο της απάνθρωπης επιχείρησης Τελική Λύση, που στόχο είχε τον αφανισμό των Εβραϊκών κοινοτήτων ολόκληρης της Ευρώπης.
Ξημερώματα της 4ης Μαρτίου του 1943, Βούλγαροι στρατιώτες απέκλεισαν τις εισόδους της Καβάλας και κατέλαβαν κεντρικούς δρόμους και κομβικά σημεία, ενώ πενήντα ομάδες μπήκαν στα σπίτια και συνέλαβαν 1.484 άτομα, μέλη 363 οικογενειών. Μετά από εγκλεισμό ημερών στη μεγάλη καπναποθήκη της εταιρείας Commercial Company of Salonica, μεταφέρθηκαν με καμιόνια στη Δράμα, ώστε να προωθηθούν σιδηροδρομικώς βόρεια, στο λιμάνι της Lom στο Δούναβη, με τελικό προορισμό το κρεματόριο της Treblinka, όπου δύο ώρες ήταν αρκετές ώστε τα άτυχα θύματα να οδηγηθούν στον θάνατο μέσα στους θαλάμους αερίων. Έτσι, τραγικά, έσβησε από τον χάρτη και αφανίστηκε από τους ναζί ολόκληρη η εβραϊκή κοινότητα της Καβάλας.
Η συνάντηση του κ. Ααρών Τσιμίνο με τους μαθητές τους σχολείου μας ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι η νέα γενιά πρέπει να γνωρίσει καλά το παρελθόν, για να μπορέσει να χτίσει σε γερά θεμέλια το μέλλον. Δεν ήταν μια απλή καταγραφή και αφήγηση ιστορικών δεδομένων, αποκομμένων από την πραγματικότητα που βιώνουμε στις μέρες μας. Ήταν επαφή των παιδιών με ένα κομμάτι της ζώσας ιστορίας και συνάντηση με μια αυθεντική μαρτυρία τραγικών γεγονότων προκατάληψης, διωγμού και άλογου θανάτου.
Ο συγγραφέας Vladimir Nabocov είχε γράψει «Τίποτε δεν ζωντανεύει το παρελθόν πιο αποτελεσματικά από μια μυρωδιά που έχει συσχετισθεί μ’ αυτό». Δυστυχώς, οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν έχουν κλείσει τους λογαριασμούς τους με το κεφάλαιο του φασισμού καθώς, ακόμα και σήμερα, η άνοδος νεοναζιστικών κομμάτων σε πολλές χώρες, η προσπάθεια ιδεολογικής και πολιτικής αναβίωσης του φασισμού, οι πράξεις βίας από τους ιδεολογικούς απόγονους του εις βάρος κοινωνικών ομάδων με ρατσιστικά κριτήρια διαχωρισμού, είναι μια ζοφερή πραγματικότητα μπροστά στην οποία κανείς μας δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια και να την αγνοήσει βολικά.
Όπως χαρακτηριστικά μας είπε ο κ. Τσιμίνο, το σχολείο και η παιδεία μπορούν να θέσουν τις βάσεις για κοινωνίες πολιτών που θα έχουν βαθιά συνείδηση του βασικότερου ανθρώπινου χρέους: του σεβασμού για τη ζωή του συνανθρώπου άσχετα από το χρώμα του δέρματος, τη φυλή, την καταγωγή, τη θρησκεία, τις πεποιθήσεις. Έτσι μόνο θα καταφέρουμε να χτίσουμε κοινωνίες ανθρώπων με δικαιοσύνη, ανεκτικότητα και ίσα δικαιώματα για όλους. Κι αυτό μόνο μια βαθιά ανθρωπιστική παιδεία μπορεί να το καταφέρει. Ακλόνητη πεποίθησή μας είναι ότι το σχολείο μπορεί και οφείλει να αγωνιστεί γι αυτό».