Του Θανάση Σοφιανού
Ένας φίλος πάει στο περίπτερο και ζητάει ένα πακέτο τσιγάρα και έναν καπνό και του λέει ο περιπτεράς: «Φιλαράκι, να ξέρεις ότι το πακέτο που ζητάς έχει το χρίσμα της ΝΔ, ενώ ο καπνός του ΣΥΡΙΖΑ». Το αποτέλεσμα ήταν ο φίλος να κόψει το κάπνισμα… Πόσιμπολ.
Όσον αφορά το μυστήριο του Χρίσματος, ο πιστός σφραγίζεται με το Άγιο Μύρο για να λάβει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Η αναγέννηση του αγίου Βαπτίσματος είναι πλήρης. Αλλά, ο νεοφώτιστος είναι «νήπιος εν Χριστώ» και έχει ανάγκη βοηθείας, που δίδεται σ’ αυτόν με το Άγιο Πνεύμα κατά την τέλεση του Χρίσματος. Το έργο του Αγίου Πνεύματος στο νεοφώτιστο είναι η ειδική και ποικίλη χάρη, που αρχίζει σαν «Σφραγίδα δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Συμπέρασμα: η κατά κόρον χρήση του «χρίσματος» δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα, παρά το ότι κλήθηκαν οι δημότες να ψηφίσουν δύο Παππάδες. Ξαναπόσιμπολ…
Όλη η παραπάνω εισαγωγή για να πούμε το εξής: υπάρχει χώρος για κομματικές «μάχες», ενόψει των εθνικών εκλογών. Στο μεταξύ, ας αποφασίσει κι ας κρίνει ο κόσμος πρόσωπα και προγράμματα για τα «εν οίκω», ήτοι τους δήμους και τις Περιφέρειες. Μην τους «καίτε» κι άλλο τον εγκέφαλο.
Πόλωση και πώρωση, δύο έννοιες τόσο διαφορετικές και τόσο ίδιες…
Και ερχόμαστε και στο δια ταύτα –κατ’ εμέ– των εκλογών… Τα 50άρια της αποχής δεν είδα να πολυπαίζουν σε εφημερίδες, τηλεοράσεις και διαδίκτυο. «Πλασματικό» θα πει κάποιος, με δεδομένο ότι οι εκλογικοί κατάλογοι έχουν να ενημερωθούν από τότε που η Κνωσός ήταν στα θεμέλια, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της χώρας έφυγαν έξω για να σωθούν. Το υπόλοιπο ποσοστό όμως;
Θέλετε δεν θέλετε να το πιστέψετε, η συνειδητή αποχή ΕΙΝΑΙ πολιτική έκφραση. Είναι δήλωση αποδοκιμασίας την οποία πρέπει να πάρουν στα σοβαρά ΟΛΑ τα κόμματα και όσοι ασχολούνται με την πολιτική ζωή του τόπου. Διότι δεν υπάρχει μόνο η «ψήφος διαμαρτυρίας». Έτσι, για την ιστορία. Άλλωστε, αν γίνει ένας τελικός Τσου Λου με άδειες κερκίδες, κάποιοι θα ψυλλιαστούν ότι κάτι δεν πάει καλά.
Αυτό που «έπαιξε» στην επιτομή των ευρωεκλογών ήταν –λέει– η «σφαλιάρα» που έφαγε η ακροδεξιά στην Ελλάδα. Μάλιστα… Κύριοι ειδήμονες, η ακροδεξιά ζει και βασιλεύει, απλώς μετακόμισε σε άλλες «φωλιές» και όχι μόνο αυτό, αλλά έγινε και εισαγωγή… Διότι αν μου πείτε ότι το μειονοτικό Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (ΚΙΕΦ) το οποίο σάρωσε στη Θράκη είναι… προοδευτικό, τότε ο Ντάνι Γκαρσία Λάρα (who the fuck is he) δεν ήταν κώνος, αλλά το καλύτερο εξτρέμ που πέρασε από τον Ολυμπιακό.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω τη χαρά κάποιων για το γεγονός ότι οι εθνικές εκλογές γίνονται η αιτία να αναβληθούν ή να ματαιωθούν εκδηλώσεις και διοργανώσεις. Θέλει το πολιτικό κόστος να κρυφτεί και η χαρά δεν το αφήνει…
Δεν παρουσιάστηκαν, λέει, όσοι κλήθηκαν για τις εφορευτικές επιτροπές. Νταξ, πέφτουμε από τα σύννεφα. Ο άλλος είναι ελεύθερος επαγγελματίας ή υπάλληλος, ματώνει για να βγάλει κάνα φράγκο και θα τρέχει να κάνει αβάντα στο κράτος κάνα 12ωρο και βάλε και μάλιστα τζάμπα και το πρωί θα ξυπνήσει να πάει στη δουλειά. Οκ…
Υπάρχουν τόσοι δημόσιοι υπάλληλοι, κάντε μια λίστα και καλέστε τους για τις εφορευτικές. Δεν θέλετε για να μη χαλάσετε καρδιές; Πάρτε τη λίστα του ΟΑΕΔ, καλέστε ανθρώπους που είναι άνεργοι για καιρό και πληρώστε τους να κάνουν αυτήν τη δουλειά. Τόσο «πλεόνασμα» υπάρχει, θα περισσεύει και κάνα φράγκο για να βοηθήσετε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη και θα κάνουν και δουλειά.
Από την άλλη, επειδή οι δικαστικοί αντιπρόσωποι και οι γραμματείς πληρώνονται, δε χρειάζεται να τους τιμωρήσουμε. Δώστε κάνα νεράκι και κανένα σάντουιτς. Άνθρωποι είναι κι αυτοί…
Τιμή και δόξα στους τεχνικούς και στους κάμεραμαν οι οποίοι τον τελευταίο καιρό ζουν έναν εφιάλτη, μέχρι και τις 7 Ιουλίου. Κουράγιο, ο καιρός γαρ εγγύς.
Να μην ξεχνάμε, όμως, και κάποιους «δημοσιογράφους» και «εκδότες» οι οποίοι ιδρώνουν για να καταφέρουν να κλέψουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα ένα θέμα. Μην αγχώνεστε, σύντροφοι, από αύριο θα παίζει ταγκάρισμα στο όνομά σας για να μη χάνετε ούτε ένα θέμα και να μη χρειάζεται και να το ψάχνετε.
Και κάτι επί προσωπικού: αποδεδειγμένα πλέον και μετά από χρόνιες μελέτες από τα γήπεδα μέχρι τα Μέγαρα Μουσικής, ο πολιτισμός, η ευγένεια, η διαλλακτικότητα, η καρτερικότητα, ο διάλογος και η υπομονή νοούνται ως αδυναμίες. Back to the primitive λοιπόν για να μπορούμε να μιλάμε την ίδια γλώσσα με κάποιους και κάποιες. Η συνέχεια επί των οθονών…