«Κυρία, μου λείπετε…»! Πόσο τρυφερή και ειλικρινής κουβέντα και πόσο μεγάλη ικανοποίηση ένιωσα όταν την άκουσα σε ένα από τα πρόσφατα διαδικτυακά μου, πλέον, μαθήματα ως εκπαιδευτικός. Και σίγουρα δεν είμαι η μόνη.
Πόσοι από εσάς που είστε εκπαιδευτικοί την ακούτε καθημερινά από τους μαθητές σας;
Πόση ικανοποίηση νιώθετε όσοι από εσάς είστε γονείς ότι κάνατε τη σωστή επιλογή καθηγητή για το παιδί σας, όταν το ακούτε να ξεστομίζει αυτήν τη φράση;
Είναι μεγάλη ικανοποίηση λοιπόν αλλά και ευθύνη το να λείπεις σε ένα μαθητή ως άνθρωπος-εκπαιδευτικός. Και ειδικά όταν σου το δηλώνουν εκπρόσωποι της νέας γενιάς η οποία είναι αυστηρή, επιλεκτική, διεκδικεί ελευθερία έκφρασης και δεν διστάζει πλέον να «μας την πει» (όπως λένε και τα παιδιά) για οτιδήποτε την αδικεί.
Ας πάρουμε λοιπόν όλοι δύναμη από αυτές τις μικρές καθημερινές εκδηλώσεις αγάπης από τους μαθητές μας, να βάλουμε λίγο στην άκρη τις ανησυχίες μας για τη πανδημία, τις οικονομικές επιπτώσεις της, τις προσωπικές μας ανασφάλειες και ας γίνουμε συναρπαστικοί εκπαιδευτικοί για τα συναρπαστικά παιδιά μας. Γιατί όταν ένα παιδί δεν διεκδικεί από έναν καθηγητή μόνο το να του μεταδώσει τις γνώσεις του, αλλά και ψυχολογική υποστήριξη, από μόνο του μας επιβάλλει να το στηρίξουμε, να ασχοληθούμε με τον όποιο μικρό ή μεγάλο «γολγοθά» ανεβαίνει και να χτίσουμε έστω και διαδικτυακές γέφυρες που θα μας ενώσουν μαζί του, εκπαιδευτικά και ανθρώπινα.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Μιλώντας μαζί τους, συζητώντας για το πώς περνούν, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στη μελέτη, στην κοινωνικότητά τους καθώς αυτό το διάστημα είναι περιορισμένη, προτείνοντάς τους τρόπους δημιουργικής απασχόλησης μέσα στο σπίτι, δημιουργώντας διαδικτυακές δραστηριότητες και γενικότερα οτιδήποτε θα μας φέρει κοντά μαζί τους και θα ελαχιστοποιήσει τις αποστάσεις που έχουν δημιουργηθεί. Έτσι, μας δίνεται και η ευκαιρία να εξερευνήσουμε τις δυνατότητες τους διαδικτύου και τα μαγικά κόλπα του e-learning προσαρμόζοντάς τα στη προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία μας.
Ας μην προδώσουμε τις προσδοκίες των μαθητών, ας μην κατέβουμε ποτέ από το βάθρο που μας έχουν ανεβάσει και να απαιτούμε συνεχώς από τους εαυτούς μας να γινόμαστε καλύτεροι για αυτά γιατί το αξίζουν.
Μπορούμε; Μα, φυσικά και μπορούμε!
Η Βασιλική Βασιλειάδου είναι Μαθηματικός, τ. β. καθηγητή Πανεπιστημίου Κρήτης, Διευθύντρια Φροντιστηρίου «Πουκαμισάς» Καβάλας, Κάτοχος Μ.Α in education (Roehampton University), Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού