Του Μπάμπη Γαμβρέλη
Εν αρχή ην η είδηση: ο τηλεοπτικός σταθμός Αnt1 διοργανώνει συνέδριο υπό τον τίτλο Μην Κολλάς και με θέμα τη μείωση της βλάβης από τις εθιστικές ουσίες.
Είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν έτρεφα ιδιαίτερη συμπάθεια γι’ αυτού του είδους τις «ευαισθησίες», γεγονός που με έκανε να τις αντιμετωπίζω πάντα με πολύ μεγάλη καχυποψία. Καλή ώρα…
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:
Σε ποια χρονική στιγμή προκύπτει το ενδιαφέρον ενός επιχειρηματικού ομίλου που δραστηριοποιείται στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης να ασχοληθεί με το θέμα των «εθιστικών ουσιών»; Όλως τυχαίως, λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση των κυβερνητικών προθέσεων να καταργήσει όλες τις δημόσιες δομές απεξάρτησης και στη θέση τους να δημιουργήσει έναν αμφιβόλου αξίας και αποτελεσματικότητας οργανισμό που θα ασχολείται (γενικά και αόριστα) με το θέμα των εξαρτήσεων.
Μία τέτοια (δραματική) εξέλιξη ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι θα κέντριζε το ενδιαφέρον πολλών «ομίλων» που ομνύουν στο όνομα της ελεύθερης αγοράς. Στην αρχή με τη «μάσκα» της κοινωνικής ευαισθησίας και στη συνέχεια με τον κυνισμό και τη βαρβαρότητα του κέρδους και της εκμετάλλευσης.
Εν μέσω αυτών των εξελίξεων, ο Όμιλος του Αnt1 αναλαμβάνει να «ξεπλύνει» επικοινωνιακά το πολιτικό (κυρίως όμως το ιδεολογικό) σχέδιο της κυβέρνησης, μέσω ενός συνεδρίου με συγκεκριμένους στόχους και επιδιώξεις.
Πάμε λοιπόν να εστιάσουμε στα του συνεδρίου:
Ποιο είναι το «μότο» που ορίζει το πλαίσιο των θεματικών του εισηγήσεων; Η μείωση της βλάβης από εθιστικές ουσίες. Για τους πολλούς και τους «αμύητους», η αναφορά στη μείωση ούτε θα προβληματίσει ούτε θα εγείρει ερωτήματα και ενστάσεις. Όταν «ζεις» μακριά από το πρόβλημα, ο στόχος της μείωσης φαντάζει από λογικός έως και ιδανικός.
Τι σημαίνει όμως μείωση; Ότι ο θεραπευόμενος ή η θεραπευόμενη θα βρίσκεται συνεχώς «μέσα στο πρόβλημα». Εξαρτημένος και εξαρτημένη από τα υποκατάστατα και μονίμως ελεγχόμενος και ελεγχόμενη από τις μεθοδεύσεις των εταιριών που τα παράγουν. Με δύο λόγια, νομιμοποίηση της χρήσης μέσω της… μείωσης.
Υπό αυτές τις συνθήκες, κάθε προσπάθεια για πλήρη απεξάρτηση, θα στερείται των δημόσιων υπηρεσιών, θα απαιτεί θεραπείες ακριβού κόστους (και αμφιβόλου ποιότητας) και θα περιθωριοποιεί ακόμη περισσότερο τον «μεγάλο πληθυσμό» των εξαρτημένων.
Αυτή είναι και η μεγάλη παγίδα της μείωσης. Από τη μία να συνεχίζεται η χρήση ουσιών ή άλλων εξαρτήσεων και από την άλλη αυτό να αποτελεί μία αποδεκτή καθημερινότητα. Επί του πρακτέου; Ο χρήστης, αντί να σνιφάρει πέντε γραμμάρια κοκαΐνη, θα σνιφάρει δύο· αντί να πίνει ένα μπουκάλι βότκα, θα πίνει μισό· αντί να τζογάρει εκατό ευρώ, θα τζογάρει πενήντα. Που σημαίνει, κ α ι εγκλωβισμένος στα «πάθη» του κ α ι νόμιμος χρηματοδότης τους. Με τις ψευδαισθήσεις καλά να κρατούν.
Εν ολίγοις, η κυβερνητική απόφαση να κλείσει τις δημόσιες δομές απεξάρτησης, συμβαδίζει απόλυτα με το κυνικώς δηλωθέν: όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει.
Επίλογος με ορισμένες «λεπτομέρειες» του συνεδρίου:
Ποιοι θα μας «διαφωτίσουν» για τη μείωση; Εννοείται ο υφυπουργός Υγείας (και ψυχίατρος) Δημήτρης Βαρτζόπουλος, ο οποίος έχει αναλάβει και όλο το κυβερνητικό project. Αυτός που έχει προσεγγίσει ψυχαναλυτικά μέχρι και τον… Ελληνικό Εμφύλιο! Επίσης: οι διορισμένοι (και έμμισθοι) πρόεδροι του ΟΚΑΝΑ και του ΚΕΘΕΑ, ο (πάλι διορισμένος) διοικητής του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία-Αγλαΐα Κυριακού (!!!), ένας ομότιμος καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας (!!!), ο πανταχού παρών πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού (!!!) και ο ηθοποιός Θοδωρής Αθερίδης. Ο τελευταίος, να υποθέσω, με την ιδιότητα του υμνητή του πρωθυπουργού.
Ποιοι έχουν αναλάβει να στηρίξουν οικονομικά το συνέδριο με… τοποθέτηση προϊόντων; Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε: η Καπνοβιομηχανία Παπαστράτος, η Αθηναϊκή Ζυθοποιία και η Betsson. Πας για μείωση χωρίς τσιγάρο, μπίρες και τζόγο; Δεν πας.
Πώς το έλεγε η Κατερίνα Γώγου; Στο μυαλό είναι ο στόχος. Και αν κάτι απομένει ως καθήκον για εμάς, να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται. Ύψιστο χρέος, λοιπόν, να αποτρέψουμε τη διάλυση των δημόσιων δομών απεξάρτησης. Για να έχουμε το δικαίωμα να λεγόμαστε άνθρωποι.