Του Απόστολου Αγελαράκη
Τις προηγούμενες ημέρες γίναμε για μία ακόμη φορά, ακούσιοι αποδέκτες οξύτατης πολιτικής αντιπαράθεσης. Ξεπερασμένης όμως, με όρους που δεν αφορούν την πραγματικότητα και παπαγαλίζουν ιστορίες προηγούμενων δεκαετιών. Σαν να μην έχει διδάξει τίποτε η κρίση στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου μας.
Όμως το μέλλον δεν μπορεί να περιμένει. Καταφθάνει με γοργά βήματα και εμείς αντί να επιταχύνουμε έχουμε μείνει πολύ πίσω.
Σε όλη την Ευρώπη γίνεται πάλη ιδεών και πολιτικών που πρέπει να απαντήσει στα ζητήματα του 21ου αιώνα και όχι στο «ένδοξο» (ή έστω «άδοξο») παρελθόν.
Οι μεγάλες πολιτικές οικογένειες, τα κόμματα του προηγούμενου αιώνα, δεν απαντούν πειστικά στις αναζητήσεις των πολιτών και γι΄αυτό κατακρη- μνίζονται. Αλλάζει η πολιτική στην Ευρώπη, αλλάζει όμως και η σοσιαλδημοκρατία. Το παράδειγμα των προεδρικών εκλογών στην Γαλλία το επιβεβαιώνει.
Νέες απαντήσεις πρέπει να δοθούν στην παγκοσμιοποίηση με ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων, στις εξελίξεις της Δ΄ Βιομηχανικής Επανάστασης (που κάνει τη ρομποτική να μειώνει τις θέσεις εργασίες στην Αμερική του Τραμπ και όχι στο Μεξικό), στις τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών (προσφυγικό και μετανάστευση), στην τρομοκρατία ως μια νέα μορφή πολέμου που εξελίσσεται στις γειτονιές και όχι στα πεδία μαχών, στο δημογραφικό (που αλλάζει τα δεδομένα του κοινωνικού κράτους), της πολυπολιτισμικότητας των κοινωνιών ως μία πραγματικότητα, καθόλου αυτονόητα αποδεκτή από την πλειοψηφία των πολιτών.
Εμείς πάλι, ως χώρα και κοινωνία, οφείλουμε σήμερα να ομολογήσουμε, κυρίως όμως να κατανοήσουμε, για να μην επαναλάβουμε, τα διαχρονικά λάθη που μας οδήγησαν στην μοιραία κρίση του 2008 . Αυτό απαιτεί μελέτη, ορθολογική σκέψη, ανάλυση, σχέδιο και προτάσεις που μπορούν να υλοποιηθούν. Αντ’ αυτών εμείς ακόμη και σήμερα παλεύουμε με τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.
Την απάντηση στα προβλήματα της κοινωνίας μας αποδείχθηκε πως δε μπορεί να δώσει η Δημοκρατική Συμπαράταξη και κυρίως το ΠΑΣΟΚ, που αποτελεί και το βασικό του πυλώνα.
Δεν αναφέρομαι καθόλου στα πρόσφατα γεγονότα που οδήγησαν στη σκαιά αποπομπή του εκλεγμένου Γραμματέα Σ.Ξεκαλάκη και εξέπληξαν τους πάντες ….μία ηγετική ομάδα, ενός μικρού κόμματος, παλεύει με νύχια και με δόντια για τη νομή μίας ανύπαρκτης εξουσίας, συγκρούεται και απειλεί με διαγραφές για να εξασφαλίσει την «καθαρότητα» και την «κομματική γραμμή». Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να γίνει το ΚΚΕ του κέντρου!
Το σοβαρότερο όμως πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ήταν και είναι η απουσία ενός συνολικού, πειστικού σχεδίου για την υπέρβαση της κρίσης. Ή η μη ανάδειξη αρκετών φρέσκων προσώπων που θα λειτουργήσουν ως ο «καλός αγωγός» του μηνύματος της παράταξης προς τον κόσμο . Αυτοί εξάλλου είναι και οι λόγοι που η νεολαία μας δε συνδέει το ΠΑΣΟΚ, ούτε με τις θέσεις του, ούτε με την ηγεσία του, ούτε καν με τα μεγάλα του μεταπολιτευτικά επιτεύγματα . Όπως προσφυώς ειπώθηκε, το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί επιλογή για το παρόν και το μέλλον, αλλά συναρπαστικό κομμάτι του χθες ….
Δυστυχώς η ηγεσία του αρνείται συστηματικά να κατανοήσει ότι το ΠΑΣΟΚ έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο και ότι πρέπει να οδηγηθούμε όλοι στη δημιουργία ενός νέου, μεγάλου, ενωμένου κομματικού οργανισμού, με βάση ένα καινούργιο ριζοσπαστικό πρόγραμμα για τη χώρα, κάτι εξάλλου που αποφασίσθηκε σχεδόν ομόφωνα στο συνέδριο του 2015 . Είναι, άραγε, τυχαίο ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κυριολεκτικά καταρρέει, χάνοντας μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του, το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να προσελκύσει τους ψηφοφόρους αυτούς και πολύ περισσότερο κάποιους από το ένα εκατομμύριο των αναποφάσιστων;
Όμως η πολιτική πρέπει να ασχολείται με τα προβλήματα του σήμερα και του αύριο δίνοντας λύσεις και όχι με το χθες. Οι μεταρρυθμιστικές αναλαμπές του κύκλου της μεταπολίτευσης δημιούργησαν σημαντική παρακαταθήκη, αλλά δεν κατάφεραν δυστυχώς να κυριαρχήσουν απέναντι στις δυνάμεις της καθυστέρησης και του παρασιτισμού. Δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την πολυεπίπεδη κρίση στην οποία βυθίστηκε η πατρίδα μας.
H ήττα αυτή δεν είναι οριστική, δεν είναι αμετάκλητη. Και δεν θέλαμε να την καταστήσουν οριστική και αμετάκλητη η απραξία και ο συμβιβασμός με τη συντήρηση αδιέξοδων πολιτικών και πρακτικών.
Η επταετία της κρίσης μας έδειξε ότι οι φορείς του παλιού πολιτικού συστήματος δεν μπορούν να γυρίσουν σελίδα. Οι κυβερνήσεις με αριστερά και δεξιά πρόσημα εναλλάσσονται, αλλά η χώρα εξακολουθεί να σέρνεται δίχως ελπίδα και διέξοδο.
Η έξοδος από την κρίση δεν θέλει ένα Μεσσία νέο, όμορφο, γοητευτικό. Θέλει μία πρόταση πειστική μέσα από πολλή δουλειά, γνώση, εμπειρία, βαθειά αυτοκριτική και αναγνώριση λαθών και φρέσκα μυαλά που κατέχουν τις ιδιαιτερότητες μιας εποχής που τρέχει.
Γι’αυτό και ιδρύθηκε η «Ώρα Αποφάσεων». Για να βοηθήσει με τις δυνάμεις της να ξανασταθεί όρθια η Ελλάδα.
Για να τα καταφέρει όμως, χρειάζεται εθνικό αναπροσδιορισμό με ειλικρίνεια και αυτογνωσία. Χρειάζεται να βάλουμε τέλος στη δημαγωγία και τη μετάθεση ευθύνης στον «άλλο», στον «ξένο», στον «εχθρό». Χρειάζεται να ξαναπά- ρουμε την τύχη μας στα χέρια μας, να ορίσουμε ξανά την πορεία μας.
Η «Ώρα Αποφάσεων», μέσα από την επώδυνη εμπειρία της κρίσης, είναι απόλυτα πεπεισμένη ότι για να γίνει αυτό απαιτείται ένα ολοκληρωμένο, δικό μας Εθνικό Σχέδιο: το Εθνικό Προοδευτικό Σχέδιο για την Πολιτική και Παραγωγική Ανάταξη της χώρας, που θα αναδείξει την Ελλάδα της παραγωγής, της προόδου, της επιχειρηματικότητας. Μακριά από λαϊκισμούς και παρασιτικές σχέσεις.
Την Ελλάδα που δεν θα εισάγει μόνον, αλλά παράγει μέσα παραγωγής υψηλής τεχνολογίας, νέο λογισμικό, ρομποτική τεχνολογία. Την Ελλάδα που δημιουργεί χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Την Ελλάδα που φέρνει πίσω τα παιδιά της που εξαναγκάσθηκαν σε μετανάστευση. Την Ελλάδα που είναι υπερήφανη, όχι μόνον ως κοιτίδα του πολιτισμού και γενέτειρα της Δημοκρατίας, αλλά και γιατί τα προϊόντα που παράγει μπορούν επάξια να ανταγωνιστούν ένα ολλανδικό ή γερμανικό προϊόν.
Το Εθνικό μας Σχέδιο θα δείξει έμπρακτα ότι θέλουμε και μπορούμε να παράγουμε πλούτο, να διευρύνουμε την εργασία, να οργανώσουμε αποτελεσματικά το κράτος, να ενισχύσουμε τη δημοκρατία και να στηρίξουμε τους πραγματικά αδυνάτους. Θα δείξει ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειές μας.
Μόνο με την αξιόπιστη και σταθερή εφαρμογή του δικού μας σχεδίου κι όχι με βερμπαλισμούς και ανόητες και ατέρμονες διαπραγματεύσεις, θα ξεπεράσουμε την επώδυνη επιτροπεία των μνημονίων και θα οικοδομήσουμε μια αξιοπρεπή και αυτοδύναμη χώρα.
Ο Απόστολος Αγελαράκης είναι Δικηγόρος και μέλος Αρχικής Συντονιστικής Επιτροπής του νέου κόμματος «Ώρα Αποφάσεων»